Ocena:
Książka ta oferuje głęboką i prowokującą do myślenia eksplorację Holokaustu, jego implikacji oraz złożoności otaczających go narracji prawnych i historycznych. Choć chwalono ją za wciągający styl pisania i potężne tematy sprawiedliwości i pamięci, niektórzy czytelnicy uważali, że tytuł książki jest mylący i że brakuje w niej nadziei na sprawiedliwość dla ocalałych z Holokaustu.
Zalety:⬤ Zdumiewająca i kreatywna narracja, która przeplata historię, literaturę i sztukę.
⬤ Magnetyczny styl pisania i opowiadania historii, który angażuje czytelników.
⬤ Prowokujące do myślenia spostrzeżenia na temat sprawiedliwości, pamięci i historycznych zniekształceń.
⬤ Piękna proza, która sprawia, że złożone kwestie historyczne i etyczne stają się przystępne.
⬤ Wciągająca i edukacyjna, zapewniająca dogłębne spojrzenie na Holokaust i jego długotrwałe skutki.
⬤ Porywająca i wciągająca, atrakcyjna dla osób zainteresowanych II wojną światową.
⬤ Tytuł książki nie odzwierciedla dokładnie jej treści.
⬤ Nie daje nadziei na rozwiązanie kwestii prawnego dochodzenia sprawiedliwości przez ocalałych z Holokaustu.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że ustrukturyzowane podejście jest irytujące i skomplikowane, odzwierciedlając zawiłą naturę ocen prawnych i historycznych.
(na podstawie 11 opinii czytelników)
Come to This Court and Cry: How the Holocaust Ends
W 1965 roku, pięć lat po schwytaniu Adolfa Eichmanna w Buenos Aires, jeden z jego porywaczy z Mossadu został wysłany z powrotem do Ameryki Południowej, aby zabić innego zbiegłego nazistę, tak zwanego „Rzeźnika z Rygi”, Łotysza Herberta Cukursa. Cukurs został zastrzelony. Na jego zwłokach zabójcy zostawili strony z mowy końcowej głównego brytyjskiego prokuratora w Międzynarodowym Trybunale Wojskowym w Norymberdze:
„Po tej próbie, której została poddana ludzkość, sama ludzkość... przychodzi do tego Trybunału i woła: 'To są nasze prawa - niech one zwyciężą! '”.
Wiele lat później łotewski prokurator generalny zaczął badać możliwość odkupienia Cukursa za jego przeszłe czyny. Badając sprawę, Linda Kinstler odkryła, że jej dziadek, Boris, służył w jednostce zabójców Cukursa i podobno był podwójnym agentem KGB. Postępowanie, które mogło doprowadzić do ułaskawienia Cukursa, poddało w wątpliwość rzekome „fakty” na temat Holokaustu dokładnie w momencie, gdy umierali jego ostatni żyjący ocaleni - ostatni legalni świadkowie.
Bogaty w naukową pracę detektywistyczną i osobistą refleksję, Come to This Court and Cry to nieustraszenie odważne badanie tego, jak historia może zostać zniekształcona z biegiem czasu, jak łatwo niewinni zostają zapomniani i jak beztrosko winni są czasami ułaskawieni.
