Przeszłość i teraźniejszość

Opinie czytelników

Przeszłość i teraźniejszość Carlyle'a to prowokująca do myślenia krytyka warunków społecznych, gospodarczych i politycznych Anglii lat czterdziestych XIX wieku, która pozostaje aktualna do dziś. Książka łączy w sobie potężną prozę z istotnym przesłaniem moralnym, pomimo gęstego stylu i pewnych niedociągnięć w dostępności.

⬤ Mocna i prowokująca do myślenia treść, która krytykuje zarówno współczesne, jak i historyczne kwestie.
⬤ Proza zawiera dowcipne i wnikliwe zwroty akcji.
⬤ Wydanie CreateSpace jest atrakcyjne wizualnie i ma przejrzysty układ.
⬤ Bardziej przystępne niż inne główne dzieło Carlyle'a, „Sartor Resartus”.

⬤ Styl pisania Carlyle'a jest gęsty, dziwny i może być rozwlekły, przez co stanowi wyzwanie dla niektórych czytelników.
⬤ Fizyczna jakość publikacji z 1909 r. jest krytykowana za to, że przypomina raczej zbyt duży magazyn z małą czcionką.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że pomysły są powtarzalne i nie są przekonująco zniuansowane, a ton autora może wydawać się nietolerancyjny.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Past and Present

Zawartość książki:

Przeszłość i teraźniejszość Past and Present Thomasa Carlyle'a (1843) była proroczym ostrzeżeniem przed zbliżającą się katastrofą dla połowy wiktoriańskiej Wielkiej Brytanii, która została dostarczona w sposób, który autor opisał jako "cudowny grzmiący głos z centrum świata". Wpływ krytyki społecznej Carlyle'a był natychmiastowy i głęboki, kształtując debatę na temat "kondycji Anglii" aż do XX wieku i później, a także służąc jako moralny fundament państwa opiekuńczego. Jego nieustępliwa i pouczająca krytyka cywilizacji przemysłowej wywołała szeroki zakres reakcji zarówno w Anglii, Europie, jak i Stanach Zjednoczonych. Pisma Matthew Arnolda, Johna Stuarta Milla, Williama Morrisa, Johna Henry'ego Newmana i Johna Ruskina, a także Henry'ego Davida Thoreau, Ralpha Waldo Emersona i Walta Whitmana były nasycone obrazami i ideami bezpośrednio związanymi z książką.

Przeszłość i teraźniejszość dostarczyła również powieściopisarzom i poetom trwałej wizji wszechobecnej zgnilizny, która leżała u podstaw "leseferystycznej" Anglii. Reperkusje wyjątkowej analizy Carlyle'a można zaobserwować w formie literackiej i treści tematycznej takich dzieł jak Opowieść wigilijna Charlesa Dickensa (1843), Dombey i syn (1848), Bleak House (1852-53) i Ciężkie czasy (1854)

Sybil Benjamina Disraeliego (1845)

Elizabeth Gaskell Mary Barton (1848) i Północ i Południe (1855)

oraz Charlesa Kingsleya Alton Locke (1850). Poeci tacy jak Alfred Tennyson w Maud (1855), Elizabeth Barrett Browning w Aurora Leigh (1856) i Arthur Hugh Clough w The Latest Decalogue (1862) zbudowali słownictwo przesiąknięte oburzeniem i oburzeniem polemiki Carlyle'a. Artysta Ford Madox Brown próbował w swoim obrazie Praca (1852-65) dać wizualne świadectwo głębokim rozłamom społecznym, które Carlyle ujawnił w Przeszłość i teraźniejszość i złożyć hołd "mędrcowi", który "ukształtował.

Pattern.".