Przestrzeń-czas-materia

Opinie czytelników

„Przestrzeń-czas-materia” Weyla jest fundamentalnym dziełem w fizyce teoretycznej, szczególnie w zakresie teorii mierników i ogólnej teorii względności. Choć niektórzy uważają ją za arcydzieło ze względu na jej głębokie spostrzeżenia i wkład w fizykę matematyczną, jest ona również krytykowana za złożoność i słabą prezentację w niektórych wydaniach.

⬤ Zapewnia głębokie i wnikliwe wprowadzenie do teorii mierników i jej implikacji w fizyce.
⬤ Jest uznawana za znaczącą pracę, która wywarła wpływ na pokolenia fizyków.
⬤ Zawiera cenne dyskusje filozoficzne związane z koncepcjami czasoprzestrzeni.
⬤ Wydanie Dover jest przystępne cenowo i umożliwia dostęp do klasycznego tekstu fizyki matematycznej.
⬤ Wizjonerskie podejście Weyla do unifikacji grawitacji i elektromagnetyzmu jest wysoko cenione.

⬤ Niezwykle złożona i trudna do czytania, często wymagająca wielokrotnego czytania w celu zrozumienia.
⬤ Wiele wydań cierpi z powodu bardzo słabego składu i układu, które sprawiają, że tekst jest trudny do naśladowania, szczególnie w wersji Kindle.
⬤ Wymagane wyrafinowanie matematyczne może być przytłaczające dla początkujących, co sprawia, że nie nadaje się bez wcześniejszej wiedzy.
⬤ Niektórzy recenzenci uznali, że przekazywanie złożonych idei za pomocą równań jest niejasne lub zbyt zagmatwane.

(na podstawie 21 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Space-Time-Matter

Zawartość książki:

Jest to nowa publikacja książki Hermanna Weyla Space-Time-Matter, która po raz pierwszy została opublikowana w języku niemieckim w 1919 roku, a angielskie tłumaczenie ukazało się w 1922 roku.

To, co sprawia, że książka Weyla jest nieoceniona, to fakt, że oprócz mistrzowsko przedstawionych wykładów na temat szczególnej i ogólnej teorii względności (począwszy od pomocnego wprowadzenia do analizy tensorowej), był on pierwszym (i w zasadzie jedynym do tej pory), który próbował pogodzić dwa pozornie niemożliwe do pogodzenia fakty - odkrycie Minkowskiego (wydedukowane z nieudanych eksperymentów mających na celu wykrycie ruchu absolutnego) struktury czasoprzestrzeni świata (że jest to statyczny czterowymiarowy świat zawierający en bloc całą historię postrzeganego przez nas trójwymiarowego świata) oraz intersubiektywny fakt, że jesteśmy świadomi siebie i świata tylko w jednym momencie czasu - chwili obecnej (chwili teraz) - która nieustannie się zmienia. Weyl doszedł do wniosku, że to nasza świadomość (w jakiś sposób „podróżująca” w czterowymiarowym świecie wzdłuż naszych linii świata) tworzy nasze poczucie, że czas płynie.

Niestety, pogodzenie powyższych faktów przez Weyla nie zostało do tej pory rygorystycznie zbadane; pozorna sprzeczność, że świadomość „podróżuje” w „zamrożonym” czterowymiarowym świecie - czasoprzestrzeni - nie jest wymówką, ponieważ Weyl z pewnością był tego świadomy, a mimo to „upublicznił” proponowane przez siebie rozwiązanie.