Opinie czytelników
Podsumowanie:Wspomnienia Elizabeth Benedict, „Rewriting Illness”, oferują fascynującą i humorystyczną eksplorację jej podróży przez diagnozę i leczenie raka. Książka łączy w sobie dowcip i szczerość, dzięki czemu temat choroby jest bardziej przystępny i wciągający, a nie przygnębiający. Czytelnicy docenią krótkie rozdziały, zabawną narrację i praktyczne spostrzeżenia dostarczone przez autorkę, która porusza się po wyzwaniach systemu medycznego, dzieląc się swoimi lękami i triumfami.
Zalety:⬤ Wciągający styl pisania
⬤ humorystyczne podejście do poważnego tematu
⬤ szczerość
⬤ krótkie, łatwo przyswajalne rozdziały
⬤ praktyczne porady dla czytelników
⬤ rezonuje zarówno z osobami dotkniętymi chorobą, jak i ogólną publicznością.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy uznali aspekty pasywnego podejścia autorki do diagnozy raka za niepokojące
⬤ części mogą mieć inny wydźwięk dla osób, które przeżyły raka
⬤ mogą być wyzwalające dla osób z osobistymi doświadczeniami związanymi z chorobą.
(na podstawie 16 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Rewriting Illness
Zawartość książki:
Na przemian ponura i zabawna, ale przede wszystkim prowokująca, książka Elizabeth Benedict Rewriting Illness: A View of My Own to najbardziej niekonwencjonalny pamiętnik. Z mądrością, autoironicznym dowcipem i umiejętnościami opowiadania historii doświadczonej powieściopisarki, autorka ożywia swoją diagnozę raka i zaangażowaną hipochondrię. Gdy odkrywa mnożące się guzki pod pachą, opisuje swoje początkowe przerażenie, przeplatane momentami autoironicznej lekkości, gdy oddaje się "naturalnym lekarstwom", wśród których intonuje tybetańskie mantry, pije zastrzyki z trawy pszenicznej i znajduje właściwości lecznicze w czekoladowej babce. Śledzi postępy swojej choroby od zagmatwanej diagnozy do wyniszczającego leczenia, zbierając wsparcie od swojej rodziny i asortymentu eleganckich, ironicznych przyjaciół, w tym jej nieustraszonego "guru raka".
W krótkich, wybuchowych rozdziałach o zaskakujących tytułach - "Was it the Krazy Glue? " i "Nie wszystko mnie przeraża" - Benedict bada egzystencjalne pytania: Czy istnieje osobowość nowotworowa? Czy trauma może być przekazywana pokoleniowo? Czy raka można pozbawić wojennych metafor? W jaki sposób własne lęki lekarzy wpływają na ich komentarze do pacjentów? Czy istnieje genderowa reakcja na chorobę? Dlaczego choroba nie jest jednym z najważniejszych tematów literatury? Zagłębiając się we własną historię, zastanawia się, czy posiadanie dzieci zmieniłoby jej życie jako pisarki i hipochondryczki. Po postawieniu diagnozy Benedict pyta: "Który strach jest gorszy: strach przed wiedzą czy rzeczywistość wiedzy? (164)".
Przez cały czas humor, mądrość i ciepło Benedict podkreślają jej lęki, które są osobiste, polityczne i ostatecznie globalne, gdy świat pogrąża się w pandemii. Pośród poważnych obaw i wszechogarniającej obsesji na punkcie choroby, jej historia jest pełna napięcia, tajemnic, a nawet nieoczekiwanego ukojenia ciszy.
