Przemysł Holokaustu: Refleksje na temat wykorzystywania żydowskiego cierpienia

Opinie czytelników

Książka Normana Finkelsteina zebrała różne recenzje, z których wiele chwali dobrze zbadane śledztwo w sprawie wykorzystywania Holokaustu do celów politycznych i finansowych, szczególnie w odniesieniu do Izraela i organizacji żydowskich. Jednak spotkała się również z krytyką za swój polemiczny styl i stronniczość, a niektórzy czytelnicy wskazywali na niewygodne prawdy, które ujawnia na temat niewłaściwego wykorzystania pamięci o Holokauście. Praca Finkelsteina jest opisywana jako otwierająca oczy, prowokująca do myślenia i kontrowersyjna, wymagająca od czytelników konfrontacji z niewygodnymi realiami i ponownego rozważenia ich założeń.

⬤ Dobrze zbadana i dokładnie udokumentowana.
⬤ Dostarcza kontrowersyjnego, ale ważnego spojrzenia na wykorzystywanie Holokaustu.
⬤ Prowokuje do myślenia i podważa długo utrzymywane założenia.
⬤ Napisana przez autora mającego osobiste powiązania z Holokaustem, co nadaje jej emocjonalnej głębi.
⬤ Angażuje się w złożone relacje między USA i Izraelem.
⬤ Zachęca do otwartej dyskusji na drażliwy temat.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że ton jest wrogi lub polemiczny.
⬤ Obawy o stronniczość w prezentowaniu poglądów Finkelsteina.
⬤ Krytycy twierdzą, że nadmiernie upraszcza złożone kwestie związane z Holokaustem i jego reprezentacją.
⬤ Treść może wywoływać silne reakcje emocjonalne i kontrowersje.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje w niej zniuansowanej dyskusji na temat różnych perspektyw.

(na podstawie 183 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Holocaust Industry: Reflections on the Exploitation of Jewish Suffering

Zawartość książki:

W swoim obrazoburczym i kontrowersyjnym studium Norman G.

Finkelstein przechodzi od badania miejsca, jakie Holokaust zajął w globalnej kulturze, do niepokojącej analizy ostatnich ustaleń dotyczących odszkodowań za Holokaust. Dopiero po wojnie arabsko-izraelskiej w 1967 roku, kiedy to widoczna siła Izraela dostosowała go do polityki zagranicznej USA, pamięć o Holokauście zaczęła nabierać wyjątkowego znaczenia, jakie ma obecnie.

Przywołując oszustów Holokaustu, takich jak Jerzy Kosiński i Binjamin Wilkomirski, a także demagogiczne konstrukcje pisarzy takich jak Daniel Goldhagen, Finkelstein twierdzi, że główne zagrożenie dla pamięci o ofiarach nazizmu pochodzi od niektórych z tych samych ludzi, którzy z największą pasją jej bronią. Opierając się na bogactwie niewykorzystanych źródeł, Finkelstein ujawnia podwójny szantaż krajów europejskich i prawowitych żydowskich roszczeniodawców, i dochodzi do wniosku, że przemysł Holokaustu stał się jawnym wymuszeniem.