Ocena:
Książka bada skrzyżowanie płci i teologii purytańskiej w Nowej Anglii, szczególnie w kontekście procesów czarownic w Salem. Oferuje dogłębną analizę tego, jak płeć kształtowała doświadczenie religijne i zachowanie wśród purytanów, podkreślając różne reakcje na grzech między mężczyznami i kobietami. Chociaż jest chwalony za wnikliwe badanie i przydatność w kontekście akademickim, niektórzy czytelnicy uważają go za nudny i krytykują jego postrzeganą stronniczość wobec kobiet.
Zalety:Przemyślane rozważania na temat płci w doświadczeniu religijnym, wnikliwa analiza teologii purytańskiej, przydatna jako źródło do badań akademickich i dostarcza nowych faktów na temat procesów czarownic w Salem.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają ją za nudną i powtarzalną, a także krytykują postrzegane przez autora potępienie kobiet i czarownic.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
Damned Women
W swojej analizie kulturowej konstrukcji płci we wczesnej Ameryce Elizabeth Reis bada skrzyżowanie purytańskiej teologii, purytańskiej oceny kobiecości i epizodów czarów w Salem. Znajduje w tych przecięciach podstawę do zrozumienia, dlaczego kobiety były oskarżane o czary częściej niż mężczyźni, dlaczego częściej się przyznawały i dlaczego często oskarżały inne kobiety o bycie czarownicami.
Negocjując swoje przekonania na temat diabelskich mocy, zarówno kobiety, jak i mężczyźni osadzali kobiecość w dyskursie deprawacji. Purytańscy ministrowie podkreślali, że kobiety i mężczyźni są równi w oczach Boga, a obie płcie są w równym stopniu zdolne do oddania się Chrystusowi lub diabłu. Niemniej jednak, jak wyjaśnia Reis, kobiecość i zło były nierozerwalnie związane w umysłach i sercach siedemnastowiecznych purytanów z Nowej Anglii.
Kobiety i mężczyźni w równym stopniu obawiali się piekła, ale kultura purytańska zachęcała kobiety do wierzenia, że to ich nikczemna natura je tam zabierze, a nie konkretne grzechy, które mogły popełnić. Reis argumentuje, że po procesach o czary w Salem rozumienie grzechu i diabła przez purytanów uległo zmianie.
Ministrowie i świeccy wyobrażali sobie szatana, który kusił grzeszników i fizycznie przewodniczył piekłu, a nie tego, który posiadał dusze w świecie żywych. Kobiety i mężczyźni stawali się coraz bardziej pewni swojego odkupienia, chociaż kobiety bardziej niż mężczyźni nadal wyobrażały sobie siebie jako zasadniczo zepsute, nawet po Wielkim Przebudzeniu.
