Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka zawiera zbiór wierszy, które poruszają tematy rasy, winy, osobistej historii i złożoności tożsamości. Poeta zastanawia się nad swoimi doświadczeniami z dzieciństwa w Bakersfield, dynamiką rodziny oraz szerszym historycznym i kulturowym kontekstem czarnoskórości i niesprawiedliwości społecznej.
Zalety:Wiersze są głęboko refleksyjne i przejmujące, dotykając ważnych tematów rasy, osobistego poczucia winy i historii kultury. Zastosowanie długich wierszy pozwala na zawiłe opowiadanie historii i powiązania z postaciami i wydarzeniami historycznymi. Konfesyjny styl autora rezonuje z mądrością i poszukiwaniem rozgrzeszenia.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać temat winy i bólu za ciężki lub przytłaczający. Skupienie się na konkretnych odniesieniach historycznych i kulturowych może nie współgrać z każdym czytelnikiem, a ci, którzy szukają lżejszych treści, mogą uznać te wiersze za wyzwanie.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Against Silence: Poems
Zawartość książki:
Nowy, naglący zbiór laureata Nagrody Pulitzera i National Book Award oraz "jednego z niekwestionowanych mistrzów poezji naszych czasów" (Craig Morgan Teicher, NPR) Słowa, głosy cuchną światami, z których się wyłaniają: różnymi światami, z których każdy ma swój wyczuwalny aromat, parametry, ograniczenia, obietnicę.
Słowa - między słowami a światem istnieje przepaść, niemniej jednak zawsze i na zawsze - ślizgają się, ślizgają, są nieprecyzyjne, ŚLEPE, giną. - Tworzą sytuację, --...
a potem odsłaniają otchłań. Przez ponad pięćdziesiąt lat Frank Bidart dawał głos wewnętrznemu ja, głębi własnej psychiki i niezapomnianym postaciom, które zaludniają jego wiersze. W "Against Silence", jedenastym zbiorze poezji laureata Nagrody Pulitzera, Bidart pisze o cyklach, od których nie możemy uciec i uczuciach, o których nie możemy zapomnieć.
Nasza historia nie jest tabula rasa, ale powtarzającą się, uszlachetniającą opowieścią o miłości i nienawiści, o wypowiedzianych słowach i dawnych okrucieństwach. Poruszając się wśród zmarłych i żywych, postaci swojego życia i przeszłości, Bidart przywołuje rzeczywistość - nie mając nic ustalonego i nic zapomnianego, musimy mówić.
