Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje „Watching the Spring Festival” Franka Bidarta odzwierciedlają mieszankę podziwu dla jego kunsztu i krytyki złożoności i emocjonalnego dystansu w jego poezji. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają jego eksplorację tematów takich jak śmiertelność i autoreferencyjność, inni uważają jego twórczość za trudną i mniej przystępną.
Zalety:⬤ Angażujące i prowokujące do myślenia tematy, szczególnie dotyczące śmierci i śmiertelności.
⬤ Uznawany za wpływowego mistrza współczesnej poezji, z wyraźnym stylem, który obejmuje autoreferencyjność i eksperymentalną formę.
⬤ Niektóre wiersze, takie jak „Marilyn Monroe” i dłuższy „Ulanova at Forty-Six”, są cenione za ich głębię i złożoność.
⬤ Odczyty autora są zauważane jako angażujące i wywierające wpływ.
Wady:⬤ Poezja jest często opisywana jako trudna, zawiła i emocjonalnie zimna, co może sprawić, że niektórzy czytelnicy będą się od niej dystansować.
⬤ Silna znajomość wcześniejszej twórczości Bidart może być konieczna, aby w pełni docenić ten zbiór.
⬤ Niektórzy czytelnicy donoszą, że czują się przytłoczeni i „głupi” z powodu złożoności jego aluzji i intelektualnej natury poezji.
⬤ Brak dominującej typografii i eksperymentalne podejście mogą rozczarować fanów jego wcześniejszych prac.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Watching the Spring Festival
Zawartość książki:
To pierwsza książka z tekstami Franka Bidarta - jego pierwsza książka, w której nie dominują długie wiersze. Narracja staje się szybsza i śpiewniejsza.
Mniej osaczone niż wcześniejsze prace, mniej aktywnie gwałtowne, te nowe wiersze, poprzez uznanie ostateczności i triumfów czasu, zyskały mroczny blask, niepodobny do niczego, co widziano wcześniej w długiej karierze Bidarta. Śmiertelność - nieuchronna, nie teoretyczna - zmusza jaźń do kwestionowania relacji między faktycznie przeżytym życiem a tym, co kiedyś było obietnicą transformacji. Rozgrywa się to na tle szerokiego krajobrazu.
Książkę otwiera Marilyn Monroe, a następnie przepych chińskiego dworu cesarskiego z VIII wieku (widziany oczami jednego z największych chińskich poetów, Tu Fu). W centrum książki znajduje się ambitna medytacja na temat rosyjskiej baletnicy Ulanovej, Giselle i natury tragedii.
Wszystko to nadaje nowy wymiar i przejmujący charakter powracającemu zaabsorbowaniu Bidarta ludzką potrzebą pozostawienia po sobie jakiegoś zapisu lub emblematu, wykonanej rzeczy, która w obliczu śmierci oznacza możliwości sztuki. Bidart, laureat Bollingen Prize in American Poetry z 2007 roku, jest powszechnie uznawany za jednego ze znaczących poetów swoich czasów.
Jest to prawdopodobnie jego najbardziej przystępna, tajemnicza i surowo piękna książka.
