Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „The Prophet and the Astronomer” autorstwa Marcelo Gleisera bada wzajemne oddziaływanie nauki i religii, szczególnie w kontekście kosmologii i historycznego postrzegania zjawisk kosmicznych. Ma ona na celu pogodzenie naukowych i duchowych narracji na temat początków wszechświata, ale otrzymała mieszane recenzje dotyczące jej jasności i głębi.
Zalety:Wielu czytelników uznało książkę za dobrze napisaną i wciągającą, doceniając zdolność Gleisera do popularyzacji złożonych koncepcji naukowych. Niektóre recenzje podkreślały wiedzę naukową autora oraz interesującą perspektywę historyczną kosmologii i jej związek z wierzeniami religijnymi.
Wady:Krytycy wskazali, że teza może nie być w pełni rozwinięta, a niektórzy uznali ją za niewystarczająco pouczającą w łączeniu postaw religijnych ze współczesną kosmologią. Inni zwrócili uwagę na złożoność i trudność książki, szczególnie dla osób nieposiadających wykształcenia fizycznego, i wspomnieli o poczuciu protekcjonalności wobec starożytnych filozofów. Pojawiły się również komentarze dotyczące nieodpowiedniej długości książki, która wydawała się albo zbyt krótka, albo zbyt wypełniona zbędnym materiałem.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Prophet and the Astronomer: A Scientific Journey to the End of Time
Zawartość książki:
„Śledząc naszą kontemplację kosmosu od wielkiego wybuchu do wielkiego chrupnięcia” (The New Yorker), Marcelo Gleiser bada wspólne dążenie starożytnych proroków i dzisiejszych astronomów do wyjaśnienia dziwnych zjawisk na naszym niebie - od apokalipsy przepowiedzianej w Apokalipsie po ciągłą identyfikację przez współczesną naukę wielu zagrożeń kataklizmicznych, w tym wpływ komet i asteroid na ziemskie życie, prawdopodobieństwo przyszłych kolizji, znaczenie zaćmień Słońca i śmierci gwiazd, implikacje czarnych dziur dla podróży w czasie oraz ostateczny los wszechświata i czasu.
Przedstawiając wgląd w naukę kosmologiczną i filozofię apokaliptyczną w „przystępnym” (Library Journal) stylu, Gleiser jest „rzadkim astrofizykiem, który równie dobrze czuje się cytując Pismo Święte, jak i wyjaśniając formuły” (Booklist). K.
C. Cole chwali jego umiejętność „(pracy) nad splecionymi wątkami nauki i religii w wizji »końca«, która jest dziwnie pocieszająca i inspirująca”.
