Oryginalny tytuł:
Curriculum, Pedagogy and Educational Research: The Work of Lawrence Stenhouse
Zawartość książki:
Lawrence Stenhouse był jednym z najwybitniejszych, najbardziej oryginalnych i wpływowych pedagogów swojego pokolenia. Jego teorie dotyczące programów nauczania, rozwoju programów nauczania, pedagogiki, badań nauczycieli i badań jako podstawy nauczania pozostają przekonujące i świeże i nadal stanowią kontrapunkt dla instrumentalnego i technokratycznego myślenia w edukacji. W tej książce znani pedagodzy opisują wkład Stenhouse'a w edukację, badają współczesne znaczenie jego myśli i zwracają uwagę na jego pracę i spuściznę szerokiemu gronu studentów, nauczycieli, nauczycieli i innych osób zaangażowanych w edukację.
Stenhouse postrzegał główny cel edukacji jako rozwój indywidualności poprzez twórcze i krytyczne zaangażowanie w kulturę. Był wczesnym orędownikiem edukacji włączającej i był zaangażowany w udostępnianie wszystkim uczniom edukacji, która stanowiła wyzwanie i wzmacniała ich pozycję. Dla Stenhouse'a wiele problemów związanych z edukacją wynikało nie tyle z jej treści, co z warunków, na jakich uczniowie mieli do niej dostęp. W związku z tym był on pionierem podejścia do reformy programu nauczania, które kładło nacisk na jakość procesu edukacyjnego i wartości, które go definiowały, w przeciwieństwie do "racjonalnego planowania programu nauczania", które kładło nacisk na wstępne określenie mierzalnych efektów uczenia się. Stenhouse opracował najbardziej ambitną strategię ruchu reformy programu nauczania, "model procesu", i był jego głównym teoretykiem. Jego idea "nauczyciela jako badacza" leżała u podstaw tej strategii jako środek, dzięki któremu wartości definiujące wartościowy proces edukacyjny mogły być stopniowo realizowane przez nauczycieli w konkretnych formach działania w ich klasach i szkołach.
To, co wyróżniało wyjątkowy wkład Stenhouse'a w dziedzinę programów nauczania, to jego charakterystyczna konceptualizacja relacji między nauczycielem (autorytet), uczniem (autonomia) i przedmiotem (zrozumienie). Opierając się na swoim epistemologicznym sceptycyzmie i ukształtowanym podczas spotkań z doświadczonymi nauczycielami, którzy cenili i pielęgnowali intelektualną niezależność uczniów, Stenhouse zyskał dogłębne zrozumienie sposobów, w jakie nauczanie wzmacnia lub hamuje, rozwija lub wypiera potencjał autonomicznego myślenia uczniów. Zmienił relację między teorią programu nauczania, badaniami edukacyjnymi i nauczycielami; umieszczając nauczycieli w samym sercu procesu opracowywania programu nauczania, a nauczyciela jako badacza w centrum profesjonalizmu nauczyciela.
