Thresholds: Rethinking Spirituality Through Music
W Thresholds Marcel Cobussen ponownie rozważa związek między muzyką a duchowością. Punktem wyjścia jest obecny ruch we współczesnej muzyce klasycznej znany jako New Spiritual Music, którego głównymi przedstawicielami są Arvo Art, John Tavener i Giya Kancheli.
Pod prawie wszystkimi względami zasady muzyczne nowej muzyki duchowej wydają się być diametralnie przeciwne do tych z modernizmu: powtórzenie i odpoczynek kontra rozwój i postęp, tradycja i swojskość kontra innowacja i eksperyment, komunikacja kontra indywidualizm i konceptualizm, tonalność kontra atonalność i tak dalej. Jako taki, ruch ten jest często uważany za część znacznie większego kompleksu zwanego postmodernizmem. Przyłączając się do idei duchowości przedstawionych przez Michela de Certeau i Marka C.
Taylora, Cobussen dekonstruuje opisaną powyżej klasyfikację "duchowych wymiarów" muzyki.
Thresholds przedstawia ideę duchowości w muzyce i poprzez muzykę, która przeciwstawia się strategiom wykluczenia i opanowania alternatywności i łączy ją z wędrówką, błądzeniem i wędrowaniem. Korzystając z filozofii Martina Heideggera, Georgesa Bataille'a, Jeana-FranAoisa Lyotarda, Jacquesa Derridy i innych oraz analizując muzykę Johna Coltrane'a, mitycznych Syren, Arvo Arta i The Eagles (by wymienić tylko kilka), Cobussen uważa duchowość za (nie)pojęcie, które wymyka się kategoryzacji, klasyfikacji i opisom językowym.
Duchowość jest topologiczna, niedyskursywna i jest przejawem "inności". I to właśnie muzyka (lub lepiej: słuchanie muzyki) wywołuje te myśli: poprzez uważne spotkanie, analizę i ocenę niektórych przykładów z muzyki klasycznej, jazzowej, popowej i światowej możliwe jest oderwanie duchowości od pojęć inności i transcendentalizmu. Thresholds otwiera przestrzeń, w której duchowość może być połączona z muzyką, która nie jest powszechnie rozpatrywana w tym świetle, wzbogacając w ten sposób sposoby podejścia i omawiania muzyki.
Aby to osiągnąć, konieczne jest pokazanie, że duchowość nie jest atrybutem muzyki, nie jest prostym przymiotnikiem dostarczającym dodatkowych informacji lub używanym do kategoryzowania pewnych rodzajów muzyki. Zamiast tego, duchowość może wydarzyć się poprzez słuchanie muzyki, w mniej lub bardziej spersonalizowanej relacji z nią. Relacja ta może być scharakteryzowana jako podatna, a nie kontrolująca, otwarta, a nie wykluczająca, poszukująca, a nie sztywna.
