Prawo zwyczajowe

Oryginalny tytuł:

The Common Law

Zawartość książki:

Holmes wywarł decydujący wpływ na orzecznictwo socjologiczne, realizm prawny i ogólny rozwój prawa angloamerykańskiego w XX wieku. Odrzucając panujący w XIX wieku pozytywistyczny etos, Holmes zaproponował, że prawo nie jest nauką opartą na abstrakcyjnych, uniwersalnych zasadach, ale zbiorem praktyk, które reagują na konkretne sytuacje.

Ta funkcjonalistyczna interpretacja doprowadziła do radykalnego wniosku, że prawo nie zostało odkryte, ale wymyślone. Temat ten został ogłoszony na początku Wykładu I: Życie prawa nie było logiką: było doświadczeniem. The Common Law było z łatwością najbardziej wyróżniającą się książką o prawie autorstwa Amerykanina opublikowaną w latach 1850-1900.

Lawrence M.

Friedman, A History of American Law Jest to książka wielkich rozmiarów, niezależnie od tego, z której strony się do niej podchodzi. (...) Nie możemy zakończyć bez ponownego wyrażenia naszego podziwu dla książki, która jest tak pomysłowa i tak umiarkowana; tak bogata w naukę, myśli, argumenty i błyskotliwe intuicje.

Błyskotliwa ekspozycja Holmesa, równie skuteczna w angielskiej nauce i myśli prawniczej, jak i w amerykańskiej, prawdziwej natury prawa zarówno jako rozwoju z przeszłości, jak i organizmu teraźniejszości, dmuchnęła świeżym powietrzem w umysły prawników inkrustowane Blackstone'em i Kentem. Percy Winfield, Główne źródła angielskiej historii prawa Jeden z największych prawników XX wieku, Oliver Wendell Holmes, Jr. (1841-1935) kształcił się w Harvard College i Harvard Law School.

Przyjęty do Massachusetts Bar w 1867 r., był równie aktywny jako praktyk i naukowiec. Redagował American Law Review (1870-78), opracował wydanie James Kent's Commentaries on American Law (1873) i wygłosił wykłady, które stanowiły podstawę The Common Law. Opublikowana w 1881 roku książka ugruntowała reputację Holmesa.

Po krótkim nauczaniu w Harvard Law School, w 1882 r. został mianowany zastępcą sędziego Sądu Najwyższego Massachusetts.

W latach 1899-1902 pełnił funkcję prezesa tego sądu, a następnie został mianowany zastępcą sędziego Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych, którą to funkcję sprawował do końca życia. Znany jako Wielki Dysydent we wczesnych latach swojej kariery z powodu częstego sprzeciwu wobec konserwatyzmu Sądu, stał się jednym z najbardziej wpływowych sędziów w jego historii. Jego opinie są dziś często cytowane i są wysoko cenione za ich intelektualną głębię i elegancką kompozycję.