Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 22 głosach.
The Right to Look: A Counterhistory of Visuality
W The Right to Look Nicholas Mirzoeff rozwija porównawcze dekolonialne ramy dla studiów nad kulturą wizualną, dziedziny, którą pomógł stworzyć i ukształtować. Przedstawiając nowoczesność jako ciągłą rywalizację między wizualnością a kontrwizualnością, czyli „prawem do patrzenia”, wyjaśnia, w jaki sposób wizualność łączy władzę z władzą i czyni to skojarzenie naturalnym.
Pochodząca z początku XIX wieku koncepcja, oznaczająca wizualizację historii, wizualność miała kluczowe znaczenie dla legitymizacji zachodniej hegemonii. Mirzoeff identyfikuje trzy „kompleksy wizualności” - niewolnictwo plantacyjne, imperializm i współczesny kompleks wojskowo-przemysłowy - i wyjaśnia, w jaki sposób w każdym z nich władza wydaje się oczywista dzięki technikom klasyfikacji, separacji i estetyzacji.
Jednocześnie pokazuje, w jaki sposób każdy kompleks wizualności był zwalczany - przez zniewolonych, skolonizowanych i przeciwników wojny, z których wszyscy zapewniają sobie autonomię od władzy, domagając się prawa do patrzenia. Obejmując karaibską plantację i rewolucję haitańską, antykolonializm na południowym Pacyfiku, antyfaszyzm we Włoszech i Algierii oraz współczesną globalną kontrrewolucję, Prawo do patrzenia jest dziełem o zdumiewającym zasięgu geograficznym, czasowym i koncepcyjnym.
