Prawa zwierząt: Rozważane w odniesieniu do postępu społecznego

Opinie czytelników

Książka jest chwalona za to, że jest dowcipna, zabawna i pouczająca w kwestii praw zwierząt, odnosząc się do różnych argumentów w dobroduszny sposób. Jest postrzegana jako niezbędna lektura dla osób zaangażowanych w kampanie na rzecz praw zwierząt lub tych, którzy są ciekawi tematu. Istnieje jednak sugestia, że dodanie akademickiego wstępu poprawiłoby ten przedruk.

⬤ Dowcipna i zabawna
⬤ pouczająca w kwestii praw zwierząt
⬤ skutecznie odnosi się i obala argumenty przeciwko prawom zwierząt
⬤ niezbędna dla działaczy i ciekawskich czytelników
⬤ trwałe wydanie.

Brak akademickiego wprowadzenia w przedruku.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Animals' Rights: Considered in Relation to Social Progress

Zawartość książki:

"... to my sami, nasze własne instynkty życiowe, popełniamy błąd, gdy depczemy prawa bliźnich, ludzi lub zwierząt, nad którymi mamy szansę sprawować jurysdykcję".

Henry Stephens Salt był znanym etycznym wegetarianinem, socjalistą, humanitarystą i pacyfistą. To właśnie Salt wpłynął na badania Gandhiego nad wegetarianizmem i pokojowym protestem. Uważa się go za pierwszego pisarza, który wyraźnie opowiadał się za prawami zwierząt. Wyprzedził swoje czasy w podejściu do dobrostanu zwierząt.

Henry Salt to rzeczywiście interesujący pisarz z przełomu wieków, którego idee wywarły ogromny wpływ i którego książki wciąż warto czytać.

Salt wierzył, że zwierzęta powinny mieć swobodę życia i że ludzkość ma obowiązek traktować je ze współczuciem i sprawiedliwością.

SPIS TREŚCI:

Nota wstępna.

Rozdział I - Zasada praw zwierząt.

Rozdział II - Przypadek zwierząt domowych.

Rozdział III - Przypadek dzikich zwierząt.

Rozdział IV - Ubój zwierząt w celach spożywczych.

Rozdział V - Sport, czyli rzeźnictwo amatorskie.

Rozdział VI - Mordercza bielizna.

Rozdział VII - Eksperymentalne tortury.

Rozdział VIII - Kierunki reform.

Dodatek - Bibliografia praw zwierząt.

Celem poniższego eseju jest przedstawienie zasady praw zwierząt na spójnej i zrozumiałej podstawie, pokazanie, że zasada ta leży u podstaw różnych wysiłków reformatorów humanitarnych, oraz usunięcie wygodnych błędów, które apologeci obecnego systemu pracowicie gromadzili. Nie wahając się mówić stanowczo, gdy wymaga tego okazja, starałem się unikać tonu nieistotnego oskarżenia, tak powszechnego w tych kontrowersjach, a tym samym nadać bardziej wyraźny nacisk na kluczowe punkty sporne. Musimy zdecydować nie o tym, czy na przykład polowanie na lisy jest mniej lub bardziej okrutne niż wiwisekcja, ale czy wszystkie praktyki, które zadają niepotrzebny ból czującym istotom, nie są niezgodne z wyższymi instynktami ludzkości.

Zdaję sobie sprawę, że wiele z moich twierdzeń wyda się bardzo śmiesznych tym, którzy patrzą na ten temat z przeciwnego punktu widzenia i uważają niższe zwierzęta za stworzone wyłącznie dla przyjemności i korzyści człowieka; z drugiej strony, sam czerpałem niezawodną rozrywkę z dość obszernego studium rozumowania naszych przeciwników. Jest to konflikt opinii, w którym tylko czas może rozstrzygnąć: ale już teraz nie ma kilku oznak, że śmiech ostatecznie spocznie na humanitarystach.

Moje podziękowania należą się kilku przyjaciołom, którzy pomogli mi w przygotowaniu tej książki; mogę wymienić pana Ernesta Bella, pana Kennetha Romanesa i pana W.E.A. Axona. Moje liczne zobowiązania wobec poprzednich autorów zostały potwierdzone w przypisach i dodatkach.