Pragnienie wojny: dlaczego administracja Busha najechała Irak

Opinie czytelników

Książka zawiera krytyczną analizę przyczyn i błędnych uzasadnień wojny w Iraku, podkreślając poważne błędy w obliczeniach przywódców politycznych i wynikające z nich konsekwencje. Argumentuje przeciwko neokonserwatywnej ideologii, która napędzała wojnę, sugerując, że motywacje były wielopłaszczyznowe, a nie tylko związane z ropą naftową. Autor podkreśla znaczenie posiadania solidnego planu powojennej odbudowy, którego znacząco brakowało.

Książka jest chwalona za dokładność i głębię informacji dostarczonych w zwięzłym formacie. Recenzenci chwalą ją jako lekturę niezbędną do zrozumienia złożoności wojny w Iraku i neokonserwatywnego sposobu myślenia. Dostarcza jasnej krytyki decyzji przywódczych, które doprowadziły do konfliktu i ich długoterminowego wpływu na politykę zagraniczną USA.

Niektórzy recenzenci zwracają uwagę na potencjalne uprzedzenia w przedstawianiu wydarzeń przez autora, sugerując, że dyskusja może nie być wyczerpująca w odniesieniu do wszystkich punktów widzenia. Istnieje sugestia, że narracja może nadmiernie upraszczać niektóre aspekty bardzo złożonej sytuacji, z potencjalnie mocnym językiem, który może zrazić niektórych czytelników.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Wanting War: Why the Bush Administration Invaded Iraq

Zawartość książki:

Wanting War to pierwsza kompleksowa analiza często sprzecznych powodów, dla których prezydent George W. Bush wyruszył na wojnę w Iraku oraz wpływu tej wojny na przyszłe interwencje zbrojne USA za granicą.

Chociaż Biały Dom sprzedawał wojnę jako konieczność wyeliminowania rzekomego zagrożenia ze strony Iraku, w grę wchodziły również inne cele. Opierając się na nowych ocenach prezydentury George'a W. Busha, niedawnych wspomnieniach kluczowych decydentów administracji oraz własnej wiedzy Jeffreya Recorda na temat interwencji wojskowych USA od czasów II wojny światowej, Wanting War twierdzi, że inwazja Busha na Irak była bardziej związana z arogancją postzimnowojennej amerykańskiej władzy niż z Saddamem Husajnem.

Ostatecznie Irak został wybrany nie dlatego, że stanowił przekonujące zagrożenie dla bezpieczeństwa, ale dlatego, że Bagdad był militarnie bezradny. Operacja Iracka Wolność była demonstracją amerykańskiej potęgi, a zwłaszcza woli jej użycia.

Jak na ironię, jak zauważa Record, wojna rozpoczęta w celu zareklamowania amerykańskiej bojowości prawdopodobnie doprowadzi amerykańskich decydentów zagranicznych i przywódców wojskowych do niechęci do użycia siły we wszystkich okolicznościach, z wyjątkiem tych najbardziej sprzyjających. Jednak ten nowy szacunek dla ograniczeń amerykańskiej konwencjonalnej potęgi wojskowej, zwłaszcza jako instrumentu wpływania na zmiany polityczne w obcych kulturach, a także dla nieodłącznego ryzyka i niepewności związanej z wojną, może okazać się jednym z niewielu pozytywnych dziedzictw wojny w Iraku.

Record argumentuje, że amerykańskie doświadczenia w Iraku powinny być przestrogą dla tych, którzy opowiadają się za dalszymi działaniami militarnymi USA.