Praca umarłych: kulturowa historia szczątków śmiertelnych

Opinie czytelników

Książka „The Work of the Dead” autorstwa Thomasa W. Laqueura to naukowa eksploracja praktyk kulturowych związanych ze śmiercią i pochówkiem, chwalona za głębię, prozę i spostrzeżenia. Spotkała się jednak z krytyką ze względu na swoją długość, gęstość i wąskie ukierunkowanie, a niektórzy czytelnicy uważali, że brakuje jej szerszych perspektyw kulturowych.

⬤ Dobrze zbadana i pięknie napisana proza
⬤ oferuje wnikliwe i prowokujące do myślenia treści
⬤ fascynujące badanie przeszłych praktyk kulturowych
⬤ wysokie uznanie naukowe, w tym nagroda Laury Shannon.

⬤ Zbyt długa i rozwlekła, przez co dla niektórych czytelników nużąca
⬤ koncentruje się głównie na zachodnich praktykach z brakiem różnorodnych perspektyw kulturowych
⬤ niektórzy czytelnicy uznali ją za pedantyczną i trudną do zaangażowania.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Work of the Dead: A Cultural History of Mortal Remains

Zawartość książki:

Znaczenie naszej troski o doczesne szczątki - od starożytności do XX wieku.

Grecki filozof Diogenes powiedział, że kiedy umrze, jego ciało powinno zostać wyrzucone za mury miasta, by padły tam bestie. Dlaczego on lub ktokolwiek inny miałby dbać o to, co stanie się z jego zwłokami? W The Work of the Dead, uznany historyk kultury Thomas Laqueur bada, dlaczego ludzkość powszechnie odrzuciła argument Diogenesa. Żadna kultura nie była obojętna na śmiertelne szczątki. Nawet w naszym rzekomo rozczarowanym naukowym wieku, martwe ciało wciąż ma znaczenie - dla jednostek, społeczności i narodów. Niezwykle ambitna historia The Work of the Dead oferuje fascynujący i bogaty w szczegóły opis tego, jak i dlaczego żywi opiekowali się zmarłymi, od starożytności po XX wiek.

Książka czerpie z szerokiej gamy źródeł - od archeologii pogrzebowej, traktatów medycznych, listów, pieśni, wierszy i powieści po malarstwo i krajobrazy - w celu odzyskania pracy, którą zmarli wykonują dla żywych: tworzenia ludzkich społeczności, które łączą przeszłość z przyszłością. Laqueur pokazuje, w jaki sposób cmentarz kościelny stał się dominującym miejscem spoczynku zmarłych w średniowieczu i dlaczego cmentarz w dużej mierze wyparł go w okresie nowożytnym. Śledzi, jak i dlaczego od XIX wieku zaczęliśmy gromadzić imiona zmarłych na wielkich listach i pomnikach oraz dlaczego bycie pochowanym bez imienia stało się tak niepokojące. I wreszcie, opowiada, jak nowoczesna kremacja, zapoczątkowana jako fantazja o pozbawieniu śmierci jej historii, ostatecznie zawiodła - i jak nawet prochy ofiar Holokaustu zostały zachowane w kulturze.

Fascynująca kronika tego, jak kształtujemy zmarłych i jesteśmy przez nich kształtowani, jest przełomowym dziełem historii kultury.

-- "Library Journal".