Powstanie w dolinie Zambezi: Wczesne operacje rodezyjskiej wojny w buszu

Opinie czytelników

Książka „Zambezi Valley Insurgency: Early Rhodesian Bush War Operations” autorstwa J.R.T. Wooda zawiera szczegółowy opis wczesnych operacji powstańczych w dolinie Zambezi w latach 1966-1970. Szczegółowo omawia różne operacje i zawiera doskonałe diagramy, mapy i zdjęcia. Wielu czytelników uważa książkę za pouczającą i istotną, łączącą kontekst historyczny z nowoczesnymi strategiami wojennymi.

Dogłębne omówienie operacji Rhodesian Bush War, doskonałe mapy i diagramy, wciągająca narracja, znaczenie dla współczesnej taktyki wojskowej, dobrze zorganizowana i pouczająca treść.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że tekst i rozmiar druku są zbyt małe, a pojawiają się opinie, że książka może spodobać się przede wszystkim historykom wojskowości, a nie szerszej publiczności.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Zambezi Valley Insurgency: Early Rhodesian Bush War Operations

Zawartość książki:

W całej Afryce po 1956 r. aspiracje afrykańskich nacjonalistów do zdobycia władzy zostały wzmocnione i szybko zrealizowane przez Brytyjczyków, Francuzów i Belgów, którzy pospiesznie wycofali się z imperium. Rządy Portugalii, Rodezji Południowej i RPA pozostały jednak nieugięte i musiały stawić czoła afrykańskim nacjonalistom. Pod wpływem bloku komunistycznego nacjonaliści ci przyjęli "walkę zbrojną". W przypadku Rodezji, Afrykańska Unia Ludowa Zimbabwe (ZAPU), kierowana przez Joshuę Nkomo, podjęła ten krok w 1962 r. po tym, jak ich wysiłki na rzecz wzniecenia buntu na obszarach miejskich Rodezji w latach 1961-62 zostały udaremnione przez działania policji i zaostrzone przepisy bezpieczeństwa. Niewielkie, niedostatecznie wyposażone siły bezpieczeństwa Rodezji pozostawały jednak nieufne, ponieważ Zambia i Tanganika udzieliły schronienia partyzantom ZAPU i Zimbabwe African National Union (ZANU), zaopatrywanym przez komunistów.

Rodezjanie przewidzieli, że północno-wschodnia granica z Mozambikiem będzie najbardziej narażona na ataki, ponieważ zamieszkująca ją ludność afrykańska stanowiła bezpośredni cel dla działań wojennych i wywrotowych. Portugalczycy nie byli postrzegani jako bastion, ponieważ wyraźnie robili niewielkie postępy w walce z nacjonalistycznymi przeciwnikami FRELIMO. Rodezjanie mieli jednak szczęście, że ZAPU i ZANU zdecydowały się przedostać przez rzekę Zambezi z Zambii do surowego, słabo zaludnionego buszu doliny Zambezi. W konsekwencji rodezyjskie siły bezpieczeństwa przeprowadziły szereg udanych operacji w latach 1966-1972, które osłabiły powstańcze ambicje.

Niniejsza książka opisuje i analizuje pierwszą fazę "wojny w buszu", podczas której siły Rodezji doskonaliły swoje indywidualne i wspólne umiejętności, wyłaniając się jako potężne, choć szczupłe siły bojowe.