Powroty do domu: Spóźniony powrót zaginionych japońskich żołnierzy

Opinie czytelników

Książka jest fascynującą historią kulturową powojennej Japonii, skupiającą się na portretach powracających weteranów w filmie, literaturze i środkach masowego przekazu. Oferuje wgląd w socjologiczne implikacje ogłoszenia „końca wojny” i rozważa doświadczenia weteranów, którzy wrócili późno. Jednak niektórzy czytelnicy są rozczarowani treścią, oczekując więcej relacji z pierwszej ręki powracających żołnierzy.

⬤ Wciągająca analiza historii kultury
⬤ wnikliwe studium portretowania weteranów
⬤ wnioski dla współczesnych państw narodowych
⬤ skupia się na wyjątkowym aspekcie powojennego japońskiego społeczeństwa.

Niektórzy czytelnicy uważają, że w treści brakuje osobistych historii żołnierzy; początkowe części książki mogą nie spełniać oczekiwań dotyczących zaangażowania w narrację.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Homecomings: The Belated Return of Japan's Lost Soldiers

Zawartość książki:

Wkrótce po zakończeniu II wojny światowej większość z prawie 7 milionów japońskich cywilów i żołnierzy, którzy zostali wysłani za granicę, wróciła do domu. Podążając za wezwaniem do odbudowy, weterani ci pomogli przebudować Japonię i cieszyli się spopularyzowanymi relacjami ze swojej służby.

Dla tych, którym repatriacja zajęła więcej czasu, takich jak jeńcy wojenni przetrzymywani w obozach pracy na Syberii i bojownicy, którzy spędzili lata ukrywając się w dżunglach wysp na południowym Pacyfiku, powrót do domu był trudniejszy. Ich naród poszedł naprzód bez nich i czuli urazę na myśl o upokarzającej, traumatycznej porażce. Homecomings opowiada historię tych późno powracających japońskich żołnierzy i ich zmagań z przystosowaniem się do nowo pokojowego i prosperującego społeczeństwa.

Niektórzy odnieśli większy sukces niż inni, ale wszyscy oni wytyczyli wspólny obszar kulturowy, który został głęboko ukształtowany przez medialne reprezentacje wcześniejszych powracających. Japonia zaczęła na nowo definiować swoją narodowość poprzez te popularne obrazy.

Yoshikuni Igarashi bada, co japońskie społeczeństwo zaakceptowało, a co odrzuciło, komplikując definicję powojennego konsensusu i przedłużając doświadczenie wojny zarówno dla japońskich żołnierzy, jak i narodu. Poddaje w wątpliwość powojenną narrację o odbudowie Japonii, ujawniając głębsze, subtelniejsze szkody wyrządzone krajowi, który dopiero z opóźnieniem zmierzył się z konsekwencjami swojej straty.