Powrót do miasta białych osłów

Opinie czytelników

Książka „Return to City Whi Donkeys” autorstwa Jamesa Tate'a to surrealistyczny i humorystyczny zbiór wierszy, które łączą absurd z tematami skłaniającymi do refleksji. Recenzenci doceniają unikalny styl i zdolność wierszy do wywoływania śmiechu i refleksji. Niektórzy czytelnicy uważają jednak, że zbiór może nie być tak mocny jak wcześniejsze prace Tate'a i że zawiera materiał wypełniający.

Wiersze są surrealistyczne, humorystyczne i prowokujące do myślenia. Przekształcają przyziemne sytuacje w fantastyczne scenariusze i są opisywane jako „pyszne” i „wielkości kęsa”. Czytelnicy zwracają uwagę na wyjątkową mieszankę humoru i absurdu, dzięki czemu książka jest zabawna i wciągająca. Wielu poleca ją wysoko i uważa za odświeżający kawałek literatury.

Niektórzy czytelnicy uważają, że książka może zawierać wypełniacze i nie jest tak mocna jak inne dzieła Tate. Niektórzy uważają, że styl zbyt mocno przypomina prozę lub jest zbyt uproszczony. Pojawiają się wzmianki o tym, że wiersze wydają się mechaniczne lub nie oddają wcześniejszej błyskotliwości Tate'a, co prowadzi do mieszanych wrażeń dla niektórych czytelników.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Return to the City of White Donkeys

Zawartość książki:

W swoim czternastym zbiorze poezji James Tate, zdobywca nagrody Pulitzera i National Book Award, kontynuuje odkrywanie swojej własnej, osobliwej poezji, przekształcając nasz codzienny świat, świat, w którym kobiety rodzą wilki, dzikie dzieci znajdują się w ogrodach, a Święty Mikołaj odwiedza w upalny lipcowy dzień. Charakterystyczny styl Tate'a czerpie z cudownej różnorodności głosów i postaci, z których wszystkie brzmią niejasno znajomo, ale każda jest fantastycznie wyjątkowa, błyskotliwa i ekscentryczna.

Jednak, jak zauważył Charles Simic w New York Review of Books: "Przy całej swojej zależności od przypadku, Tate ma poważny cel. Szuka nowego sposobu na napisanie wiersza lirycznego". Kontynuuje: "Napisanie wiersza z niczego jest geniuszem Tate'a.

Dla niego wiersz jest czymś, o czym nie wiedzieliśmy, że istnieje, dopóki nie został zapisany.... W tego rodzaju poezji wszystko może się zdarzyć i to jest jej atrakcyjność....

Tate nie martwi się tym, że pozostawia nas nieco oszołomionych.... Udaje mu się to w sposób, dla którego istnieje kilka precedensów.

Sprawia, że myślę, że antypoezja jest najlepszym przyjacielem, jakiego kiedykolwiek miała poezja".