The Novel and the New Ethics
Dla pokolenia współczesnych angloamerykańskich powieściopisarzy pytanie "Po co pisać? " odpowiedziała odnowiona wiara w etyczną wartość literatury. Niezadowolona z postmodernistycznej parodii i pastiszu, szeroka gama krytyków powieści - w tym J.M.
Coetzee, Toni Morrison, Zadie Smith, Gish Jen, Ian McEwan i Jonathan Franzen - broni powieści jako gatunku literackiego najbardziej wykwalifikowanego do oświetlania indywidualnych działań etycznych i podejmowania decyzji w złożonych i różnorodnych światach społecznych. Kluczem do tej współczesnej wizji etycznej mocy powieści jest zadanie poznania i bycia odpowiedzialnym wobec ludzi różnych od siebie, a współcześni powieściopisarze tak bardzo poświęcili się etyce inności, że etyka ta często wyznacza warunki dla fabuły, charakterystyki i tematu. W The Novel and the New Ethics krytyk literacki Dorothy J.
Hale bada, w jaki sposób współczesny nacisk na społeczne znaczenie literatury wywołuje nowy etyczny opis społecznej wartości powieści, który w rzeczywistości jest zakorzeniony w modernistycznym pojęciu formy narracyjnej. Ta "nowa" etyka współczesności ma swoje źródło w "nowej" idei formy powieściowej, którą zainaugurował Henry James i która została skonsolidowana poprzez modernistyczne eksperymenty narracyjne i była rozwijana na przestrzeni XX wieku.
W odczytaniu Hale'a sztuka powieści staje się coraz wyraźniej definiowana jako estetyka alternatywności uwidoczniona jako etyka formalistyczna. W rzeczywistości to właśnie zaangażowanie w inność jako akt narracyjny nadało gatunkowi artystyczną intensywność i bogactwo, które rozciąga się na każde słowo powieści.
