Postkolonialny wiersz miłosny

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają „Postcolonial Love Poem” Natalie Diaz jako potężny i sugestywny zbiór, który bada tematy tożsamości, miłości i współczesnego doświadczenia rdzennych Amerykanów. Wielu recenzentów chwali jej pomysłowy język i emocjonalną głębię, podczas gdy niektórzy wyrażają zmagania z niejasnością jej słownictwa i skupieniem się na temacie, co może nie być zgodne z oczekiwaniami wszystkich czytelników.

Silny wpływ emocjonalny, pomysłowy i kreatywny język, autentyczna reprezentacja tożsamości rdzennych Amerykanów i osób LGBTQIA+, znacząca eksploracja miłości i kwestii kulturowych, chwalona za głębię i piękno. Wielu czytelników uznało ją za wciągającą i szeroko ją polecało.

Niektórzy recenzenci stwierdzili, że słownictwo jest niejasne i trudne, co prowadziło do momentów dezorientacji. Inni oczekiwali więcej wierszy miłosnych lub innych tematów opartych na wcześniejszych pracach, ale czuli się rozczarowani tematami gniewu lub rasy. Kilku czytelników opisało zbiór jako przypadkowy lub godny potępienia, szczególnie ci, którzy nie interesują się poezją.

(na podstawie 47 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Postcolonial Love Poem

Zawartość książki:

Tutaj ciała rdzennych, latynoskich, czarnych i brązowych kobiet są jednocześnie ciałem politycznym i ciałem ekstatycznym, przedstawionym z promienną intymnością: alfabet dłoni w ciemności, srebrna perkusja bioder, czerwono-złota geometria uda, szmaragdowe tygrysy skaczące w gardle.