Posthumanism in the Age of Humanism: Mind, Matter, and the Life Sciences after Kant
Literacki i naukowy renesans, który dotknął Niemcy około 1800 roku, jest zwykle uważany za kolebkę współczesnego humanizmu.
Posthumanizm w epoce humanizmu pokazuje, w jaki sposób postacie takie jak Immanuel Kant i Johann Wolfgang Goethe, a także naukowcy specjalizujący się w rodzących się nowoczesnych naukach przyrodniczych i poznawczych nie tylko ustanowili, ale także przekroczyli granice „człowieka”. Okres ten, tak szeroko malowany jako humanistyczny zarówno przez zwolenników, jak i przeciwników, zmagał się również ze sposobami podważenia niektórych z najbardziej cenionych założeń humanizmu: dualizmów, na przykład między wolnością a naturą, nauką i sztuką, materią i duchem, umysłem i ciałem, a tym samym także między tym, co ludzkie, a tym, co nie-ludzkie.
Posthumanizm jest starszy niż nam się wydaje, a tak zwani „humaniści” późnego oświecenia mają wiele do zaoferowania naszym współczesnym przemyśleniom na temat człowieka.
