Postępowe podziemie, tom pierwszy

Opinie czytelników

Seria „Progressive Underground” Keva Rowlanda, w szczególności tom pierwszy, oferuje szczegółowe recenzje i wgląd w gatunek rocka progresywnego, obejmujący szeroką gamę artystów, od znanych nazwisk po mało znane zespoły. Książka służy jako cenne źródło informacji dla fanów chcących poznać historię muzyki progresywnej od 1990 do 2006 roku, dostarczanej z pasją i entuzjazmem przez autora.

Książka jest doskonałym źródłem informacji dla fanów rocka progresywnego, zawierającym szeroki wachlarz recenzji i spostrzeżeń dotyczących zarówno mało znanych, jak i popularnych artystów. Czytelnicy doceniają zabawny styl pisania i głęboką pasję autora do gatunku. Wielu uznało ją za pomocną w odkrywaniu nowej muzyki, a włączenie kontekstu historycznego wzbogaca doświadczenie.

Niektórzy czytelnicy zauważyli, że tom 3 jest mniej obszerny, ma tylko około 100 stron, co prowadzi do obaw o jego wartość. Istnieje również zapotrzebowanie na wersję Kindle, aby zwiększyć dostępność. Ponadto istnieją pewne krytyczne uwagi dotyczące ewolucji muzyki progresywnej, odzwierciedlające poczucie rozczarowania bardziej współczesnymi produkcjami w porównaniu do wcześniejszych prac.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Progressive Underground Volume One

Zawartość książki:

Wbrew powszechnemu przekonaniu, rock progresywny nie zniknął wraz z nadejściem punka, a brak wsparcia medialnego nie uniemożliwił powstawania nowych zespołów i tworzenia nowej muzyki, a jedynie zepchnął ją do podziemia. Trudno to sobie wyobrazić w dzisiejszych czasach, gdy wszyscy są stale połączeni, ale nie tak dawno temu był czas, kiedy komunikacja odbywała się ustnie i listownie. Przy braku relacji ze strony mediów, to fanziny i niezależne magazyny rozpowszechniały informacje o tym, co faktycznie działo się na scenie, co zostało wydane i kogo warto było zobaczyć na koncercie.

Większość z tych czasopism przetrwała zaledwie kilka numerów, podczas gdy inne były kontynuowane przez wiele lat, a wszystkie miały do odegrania swoją rolę w rozpowszechnianiu informacji. Jednym z najważniejszych w tym okresie był Feedback, który początkowo powstał jako biuletyn Mensa's Rock Music Special Interest Group w 1988 roku, ale kiedy Kev Rowland został sekretarzem w 1990 roku, postanowił przekształcić go w magazyn promujący muzykę, o której często nie pisano w prasie głównego nurtu. Feedback szybko stał się jednym z kluczowych promotorów undergroundowej sceny progresywnej, a Kev jednym z najbardziej znanych recenzentów. Stał się również współpracownikiem Rock 'n' Reel, a później pisał dla strony Ghostland we wczesnych dniach progresu w sieci.

Świat poszedł do przodu, gdy wyemigrował do Nowej Zelandii w 2006 roku, kiedy to przestał prowadzić Feedback (który właśnie obchodził trzydziestą rocznicę, teraz przemianowany na Amplified). Informacje o zespołach i wydawnictwach można było teraz znaleźć w Internecie i na wielu stronach poświęconych rockowi progresywnemu, a nawet media zdecydowały, że może jednak coś w tym progresie jest.

Ale okres, w którym Kev prowadził Feedback, był pod wieloma względami wyjątkowy, czas, który już dawno minął. Ten tom zawiera recenzje podjęte przez Keva, gdy prowadził Feedback, tutaj od zespołów A-H, napisane w kontekście tego okresu przez kogoś, kto był bardzo blisko sceny. Wraz z pozostałymi dwoma tomami z tej serii, rzuca to światło na okres, w którym bardzo niewielu pisało o muzyce w konstruktywny sposób. Wreszcie, ponownie można odkryć świetną muzykę wspaniałych zespołów, a to powinno być używane jako przewodnik do poszerzania kolekcji i zrozumienia, że prog rock naprawdę nie umarł, po prostu zszedł do podziemia.