Rethinking Social Theory & Later Life
Celem tej książki jest krytyczna refleksja nad istniejącymi epistemologiami starzenia się i alternatywne wprowadzenie poststrukturalistycznych spostrzeżeń do studiów nad starzeniem się i późniejszym życiem. Zbadamy, w jaki sposób starzenie się wydaje się być zindywidualizowane w neoliberalnej kulturze zachodniej.
Można argumentować, że podczas gdy starzenie się stało się zindywidualizowane, ograniczenie istniejących epistemologii polega na ich ontologicznej wojnie ze sobą: pozytywne starzenie się kontra ucisk społeczny. Celem tej książki jest zapewnienie alternatywnej eksploracji starzenia się poprzez wprowadzenie poststrukturalistycznej teorii wykorzystującej dwa tematy „narracji” (historie starzenia się) i „zaufania” (relacje starzenia się) - zarówno jako przykładowe kwestie społeczne, jak i narzędzia pojęciowe.
Rzeczywiście, musimy zapytać, jakie są warunki, które pozwalają na tworzenie i wykonywanie narracji i zaufania w odniesieniu do starzenia się. To właśnie w ramach procesów kategoryzacji, które ustanowiły życie społeczne jako „arenę społeczną”, na której miały być dyskutowane kwestie problemów społecznych, wymaga refleksji teoretycznej.
