Ponowne odkrywanie azjatyckiego populizmu: Powstanie Jokowi, demokracja i kontestacja polityczna w Indonezji

Oryginalny tytuł:

Reinventing Asian Populism: Jokowi's Rise, Democracy, and Political Contestation in Indonesia

Zawartość książki:

Tekst opisu książki powtarza się (2 razy, jeden po drugim). Zamiast czytać opis w celu ustalenia, gdzie zaczyna się powtórzenie, prosimy o zastąpienie opisu następującym:

Na całym świecie populiści wykorzystali upadek ugruntowanych partii politycznych i powszechne obawy społeczne przed globalizacją do rozpoczęcia coraz bardziej udanych kampanii wyborczych. Indonezja nie jest tu wyjątkiem. W wyborach prezydenckich w 2014 r.

rywalizowało ze sobą nawet dwóch populistów - choć ich koncepcje populizmu znacznie się od siebie różniły. Prabowo Subianto, bogaty były zięć byłego arystokraty Suharto, zaoferował klasyczny populistyczny paradygmat oparty na antyzagranicznej retoryce, potępieniu status quo, apelowaniu do biednych i neoautorytarnych planach reform.

Z kolei jego przeciwnik, były stolarz i gubernator Dżakarty, Joko Widodo ("Jokowi"), promował nową formę technokratycznego populizmu, który był inkluzywny, niekonfrontacyjny i skupiał się przede wszystkim na poprawie jakości świadczenia usług publicznych. Niniejsze studium bada dynamikę rywalizacji wyborczej między Prabowo i Jokowi oraz analizuje, co mówią nam one o warunkach, w jakich populistyczne kampanie są uruchamiane i odnoszą sukces lub porażkę.

Pokazuje, że kampania Prabowo została ostatecznie pokonana, ponieważ indonezyjska demokracja po Suharto nie znajdowała się w stanie ostrego, zagrażającego życiu kryzysu. Niemniej jednak, artykuł naświetla również walkę Jokowi o ustanowienie populistycznych rządów po jego inauguracji na prezydenta, z siłami oligarchicznymi i innymi członkami starej elity, którzy usilnie próbowali wtargnąć do jego nowego rządu.