Moreover
Poezja.
Wiersze w MOREOVER Aarona Anstetta, na przemian lakoniczne i gawędziarskie, twarde i czułe, powiększają luki i niewiarygodności na powierzchni rzeczy, przez które można dostrzec głębię ukrytego opuszczenia, bezimiennej egzystencjalnej troski i tajemnicy miłości, tworzą kołyszący się most nad otchłanią straty. "Wśród moich niezliczonych wad jest oderwana glibiczność" - pisze - "Kto by się nie zgodził, że niewiele jest bez usterek?".
"To, co nazywa swoją gibkością, przekazywane ze skompresowaną, ale pełną wdzięku muzykalnością, często osiąga niesentymentalny liryzm, tym bardziej wzruszający ze względu na swoją powściągliwość. Jego zuchwała wyobraźnia i nieustępliwa inteligencja dają początek bogato ironicznemu humorowi, który często jest waleczny, ponury, a nawet ponury, ale nigdy nie pozbawiony głębokiej czułości i uwagi. "Co sprawia, że wiersze Aarona Anstetta są niezapomniane? Czy jest to ostatnie znane zdjęcie Roberta Desnosa w Theresienstadt w 1945 roku? Gołębie pióro na chodniku? Mówca, który pyta: "Kto jest najbardziej oszołomiony, że cokolwiek istnieje?".
Powiedziałbym, że nie, ponieważ to, co daje nam ten poeta, to nie tylko rzeczy i ich tragedie, ale także chwile, w których możemy być świadkami naszych własnych gestów w kierunku życia, aktów dobrowolnej i nieudanej uwagi, które składają się na nadzieję - nadzieję zarówno zapierającą dech w piersiach, jak i ulotną, gdy wiersze rozwijają się wiersz po wierszu, w składni zbudowanej tak, aby naprawić, a następnie złamać, a następnie ponownie naprawić twoje serce. "- Susan Tichy.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)