Stalin's Early Cold War Foreign Policy: Southern Neighbours in the Shadow of Moscow, 1945-1947
Natychmiast po zwycięstwie aliantów w II wojnie światowej w Europie, Związek Radziecki wysunął roszczenia do wschodnich regionów Turcji, aby zapewnić sobie bezpośrednią kontrolę nad Bosforem, Dardanelami i Cieśninami Tureckimi. Szczegółowe badanie międzynarodowych elementów tych wydarzeń, w tym zawoalowanych zawiłości antytureckiej dyplomacji Stalina, stanowi klucz do zrozumienia kluczowych aspektów tych radzieckich roszczeń terytorialnych.
Irański Azerbejdżan stał się kolejnym punktem zapalnym powojennej konfrontacji między zachodnimi aliantami a ZSRR: Radziecka polityka wobec Iranu przejawiała się w chęci uzyskania dostępu do jego zasobów ropy naftowej. Kolejnym kierunkiem pojawiającym się w radzieckiej strategii powojennej była kwestia kurdyjska na Bliskim i Środkowym Wschodzie. Na styku wydarzeń tureckich i irańskich radzieckie tajne służby i instytucje dyplomatyczne wykorzystywały swoje mocne strony i bawiły się kurdyjskimi mniejszościami w regionie. Ich decyzje sprawiły, że regiony graniczące z Chinami, Turcją i Iranem znalazły się w cieniu polityki Moskwy.
Badania te wykorzystują nowo odkryte materiały archiwalne, aby zilustrować intrygi leżące u podstaw sowieckich ambicji i dokładnie prześledzić, w jaki sposób Związek Radziecki został pokonany w pierwszej zimnowojennej konfrontacji o swoje południowe granice. Łączy również wydarzenia z tego okresu z krytyczną kwestią asymilacji Ujgurów i dalszymi współczesnymi wydarzeniami podkreślającymi politykę Putina, co czyni ją nieocenioną zarówno dla czytelników akademickich, jak i ogólnych.
