Polityka strachu

Opinie czytelników

„Polityka strachu” Franka Furediego służy jako manifest lewicowego oświecenia, który odnosi się do rozdźwięku między elitami a ogółem społeczeństwa, podkreślając erozję demokracji z powodu wzrostu lobbingu grup interesu i podsycania strachu. Podczas gdy krytykuje elitarny charakter polityki partycypacyjnej i koncepcje otaczające integrację społeczną, charakteryzuje się również silną perspektywą antyekologiczną i postrzeganym liberalnym konserwatywnym podtekstem.

Książka skutecznie krytykuje przepaść między ideologiami elit a opinią publiczną, przekonująco argumentując przeciwko polityce strachu i erozji wartości demokratycznych. Podważa popularne koncepcje, takie jak integracja społeczna i podkreśla niebezpieczeństwa związane z profesjonalnym lobbingiem, dzięki czemu jest to stymulująca lektura dla osób zainteresowanych kulturą polityczną.

Książka cierpi z powodu nadmiernego polegania na postępie technologicznym odizolowanym od kontekstu społecznego, co prowadzi do tendencji do scjentyzmu. Dodatkowo, prezentuje młodzieńcze stanowisko w kwestiach środowiskowych i czasami odzwierciedla liberalno-konserwatywne punkty widzenia, zwłaszcza w odniesieniu do interwencji rządu w sprawy społeczne, takie jak zdrowie dzieci.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Politics of Fear

Zawartość książki:

Furedi argumentuje, że tradycyjne terminy "lewica" i "prawica" zostały zarówno zniekształcone, jak i okazały się nieadekwatne w wyniku szeregu wydarzeń, w szczególności zimnej wojny, wojen kulturowych i (jak pokazał w poprzednich książkach) przewagi menedżeryzmu niechętnego ryzyku.

Rezultatem jest polityka (zarówno duże P, jak i małe P), która nie traktuje ludzi poważnie jako ludzi i która z konieczności unika dyskusji na temat dobra i zła. Furedi pokazuje, że najważniejszą potrzebą polityczną jest odpowiednia koncepcja człowieczeństwa (a tym samym społeczeństwa) i że to właśnie ona doprowadzi do nowego i bardziej pomysłowego dostosowania w polityce.