Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka oferuje kompleksową i wnikliwą analizę renesansowego humanizmu i jego teorii politycznych, argumentując za znaczeniem cnoty w przywództwie i rządzeniu. Mimo że stanowi ona przekonującą korektę dla współczesnej filozofii politycznej i zapewnia bogactwo wglądu naukowego, może nie być dostępna dla zwykłych czytelników i została skrytykowana za jakość wersji audiobooka i obawy dotyczące trwałości fizycznej.
Zalety:⬤ Oferuje unikalne i naukowe spojrzenie na renesansowy humanizm, który rzuca wyzwanie narracjom głównego nurtu.
⬤ Bogata w dowody i wnikliwe argumenty dotyczące natury przywództwa politycznego i cnoty.
⬤ Dostarcza świeżych odczytań dobrze znanych autorów i podkreśla mniej znane postacie.
⬤ Przystępny język i struktura dla osób zaznajomionych z tematem.
⬤ Podkreślone znaczenie dla współczesnej myśli politycznej i etycznego przywództwa.
Wady:⬤ Książka może być zbyt akademicka i gęsta dla zwykłych czytelników lub nowicjuszy w teorii politycznej.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali niektóre sekcje, takie jak porównanie z konfucjanizmem, za krótkie lub słabo zintegrowane.
⬤ Krytyka formatu audiobooka, który został porównany do narracji generowanej maszynowo.
⬤ Problemy z jakością fizyczną, w szczególności wypadające strony z wydania w twardej oprawie.
(na podstawie 13 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Virtue Politics: Soulcraft and Statecraft in Renaissance Italy
Zawartość książki:
Książka roku według Times Literary Supplement
Odważny, rewizjonistyczny opis myśli politycznej włoskiego renesansu - od Petrarki do Machiavellego - który ujawnia niezwykle ważną rolę charakteru w kształtowaniu społeczeństwa, zarówno obywateli, jak i ich przywódców.
Wstrząśnięci kryzysem cywilizacyjnym wielcy myśliciele renesansu postanowili na nowo zrozumieć naturę społeczeństwa. Wszędzie widzieli problemy. Skorumpowani i lekkomyślni tyrani siejący niezgodę i rządzący poprzez strach; elity, które przedkładały bogactwo i status nad wspólne dobro; przywódcy wojskowi prowadzący niekończące się wojny. Ich rozwiązanie było jednocześnie proste i radykalne. "To ludzie, a nie mury, tworzą miasto", jak pamiętnie powiedział Tukidydes. Mieli odbudować swoje miasto i cywilizację, przekształcając moralny charakter jego obywateli. Wierzyli, że uduchowienie jest warunkiem wstępnym skutecznego zarządzania państwem.
Zdumiewająco ambitna ponowna ocena renesansowej myśli politycznej dokonana przez jednego z czołowych historyków intelektualnych naszego pokolenia, Virtue Politics rzuca wyzwanie tradycyjnej narracji, która postrzega renesans jako zalążek nowoczesnego republikanizmu i postrzega Machiavellego jako jego wzorcowego myśliciela. James Hankins ujawnia, że tym, co najbardziej interesowało humanistów, nie było reformowanie prawa czy instytucji, ale kształtowanie obywateli. Jeśli charakter liczył się bardziej niż konstytucje, musiał być pielęgnowany poprzez nowy program edukacji, który nazwali studiami humanitatis: naukami humanistycznymi.
Śmiałemu eksperymentowi tych pełnych pasji i pryncypiów myślicieli zawdzięczamy edukację w zakresie sztuk wyzwolonych i wiele więcej. Pytania, które zadawali - Czy dobry człowiek powinien służyć skorumpowanemu reżimowi? Jakie cnoty są niezbędne u przywódcy? Jakie jest źródło legitymacji politycznej? Czy koncentracja bogactwa jest szkodliwa dla spójności społecznej? Czy obywatele powinni walczyć za swój kraj? --miałyby głęboki wpływ na późniejsze debaty na temat dobrego rządu i wydają się dziś tak samo istotne, jak wtedy.
