Ocena:
Książka przedstawia zniuansowany i jasny argument za radykalnym chrześcijańskim rozumieniem pokory, kontrastując go ze współczesnymi i świeckimi poglądami. Wykorzystuje spostrzeżenia Augustyna i krytykuje różne współczesne interpretacje pokory, zapewniając dogłębną analizę popartą podstawami teologicznymi. Chociaż książka jest ogólnie dobrze przyjęta ze względu na jej przejrzystość i głębię, jeden rozdział jest szczególnie krytykowany za podważanie ogólnej tezy.
Zalety:⬤ Przejrzysty i precyzyjny tekst, który jest przykładem teologii analitycznej.
⬤ W przemyślany sposób angażuje się we wczesne tradycje chrześcijańskie i poglądy Augustyna na pokorę.
⬤ Dostarcza praktycznych wskazówek dotyczących poszukiwania pokory z chrześcijańskiej perspektywy.
⬤ Stawia skromne i precyzyjne twierdzenia.
⬤ Przewyższa inne prace na temat pokory z tej samej serii.
⬤ Rozdział 6 jest krytykowany za osłabienie ogólnej argumentacji i niespójność z wcześniejszymi twierdzeniami.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że nie odnosi się on odpowiednio do biblijnych kontrargumentów w niektórych kontekstach.
⬤ Dyskusja na temat konieczności właściwej dumy w rozwoju moralnym jest sprzeczna z wcześniejszymi twierdzeniami na temat pokory.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Humility, Pride, and Christian Virtue Theory
Humility, Pride, and Christian Virtue Theory proponuje opis pokory, który opiera się na najbardziej radykalnych chrześcijańskich powiedzeniach o pokorze, zwłaszcza tych znalezionych u Augustyna i we wczesnej tradycji monastycznej. Argumentuje, że był to pogląd na pokorę, który postawił chrześcijańską myśl moralną w decydującym konflikcie z najlepszą grecko-rzymską myślą moralną.
To radykalne chrześcijańskie ujęcie pokory zostało zapomniane pośród współczesnych wysiłków zmierzających do wyjaśnienia i odzyskania cnoty pokory dla życia świeckiego. Kent Dunnington pokazuje, w jaki sposób pokora została przeformułowana we wczesnej epoce nowożytnej - szczególnie w myśli Hobbesa, Hume'a i Kanta - aby lepiej służyć ekonomicznym i społecznym potrzebom wyłaniającego się nowoczesnego państwa. Ta zmieniona pokora kładła nacisk na rolę właściwej dumy obok pokory, jako niezbędnego składnika poczucia własnej wartości i niezbędnego motywu konsekwentnego działania moralnego w czasie.
Współczesne filozoficzne ujęcia pokory nadal kładą nacisk na właściwą dumę jako przeciwwagę dla pokory. Natomiast radykalna chrześcijańska pokora całkowicie zakazuje pychy.
Dunnington pokazuje, że taki radykalny pogląd nie musi prowadzić do wad pokory, takich jak służalczość i małoduszność, ani nie musi padać ofiarą feministycznej krytyki pokory. Jednak przedstawiony pogląd na pokorę ma niewielki sens w oderwaniu od konkretnego zestawu doktrynalnych zobowiązań charakterystycznych dla chrześcijaństwa.
Niniejsze studium dowodzi, że jest to raczej mocna niż słaba strona tej relacji, ponieważ pokazuje, jak chrześcijaństwo wpływa na kształt życia moralnego.
