Pojedyncze przeszłości: Ja” w historiografii”

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Singular Pasts: The I" in Historiography"

Zawartość książki:

Dziś historia coraz częściej pisana jest w pierwszej osobie. Rosnąca liczba prac historycznych zawiera wymiar autobiograficzny, tak jakby pisanie o przeszłości wymagało zbadania wewnętrznego życia autora.

Ani tradycyjna historia, ani autobiografia, ten hybrydowy gatunek kwestionuje normy zawodu historyka. Poszukując nowych i kreatywnych ścieżek, przekracza kardynalną zasadę dyscypliny: narrację trzecioosobową, od dawna uważaną za niezbędną do obiektywnej analizy przeszłości. Singular Pasts oferuje krytyczny opis pojawienia się autorskiej subiektywności w pisarstwie historycznym, analizując zarówno jej osiągnięcia, jak i wady.

Enzo Traverso rozważa grupę współczesnych historyków, w tym Ivana Jablonkę, Sergio Luzzatto i Marka Mazowera, którzy ujawniają swoje emocjonalne więzi ze swoimi tematami i nadają swoim pismom literacki smak. Traverso identyfikuje równoległy trend w literaturze, w którym autorzy tacy jak W.G.

Sebald, Patrick Modiano, Javier Cercas i Daniel Mendelsohn piszą swoje prace jako śledztwa oparte na źródłach archiwalnych. Traverso argumentuje, że pierwszoosobowa historia odzwierciedla współczesne sposoby myślenia: takie pisanie jest prezentystyczne i apolityczne, postrzegając i przedstawiając przeszłość przez indywidualną soczewkę. Badając granice subiektywnej historiografii, podkreśla, że to zbiorowe działanie powoduje zmiany społeczne: "my" zamiast "ja".

W epilogu Traverso rozważa pierwszoosobowe pisarstwo Saidiyi Hartman jako kontrprzykład. Szeroko zakrojona i pouczająca krytyka kluczowego trendu w badaniach humanistycznych, Singular Pasts ponownie rozważa pojęcie prawdy historycznej w epoce neoliberalnej.