Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka stanowi fascynującą analizę konsumpcji różnych używek w Persji w latach 1500-1900, łącząc fakty historyczne z wglądem kulturowym i rygorem metodologicznym. Jest dobrze napisana i przystępna, zaspokajając potrzeby zarówno zwykłych czytelników, jak i osób o zainteresowaniach akademickich.
Zalety:⬤ Fascynująca treść dla osób zainteresowanych historią Persji i historią narkotyków
⬤ dobrze napisana i zabawna
⬤ solidne podejście metodologiczne
⬤ oferuje wgląd w historię społeczną i globalizację
⬤ dobre wprowadzenie do tematu.
Wady:Niektórzy czytelnicy kwestionują zasadność niektórych twierdzeń zawartych w książce, szczególnie w odniesieniu do ekstremalnych zachowań przypisywanych Irańczykom; może być postrzegana jako zbyt akademicka dla zwykłych czytelników.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Pursuit of Pleasure: Drugs and Stimulants in Iranian History, 1500-1900
Zawartość książki:
Od czasów starożytnych po dzień dzisiejszy na irańskie życie społeczne, polityczne i gospodarcze ogromny wpływ miały środki psychoaktywne. Niniejsza książka przygląda się stymulantom, które, jak to ujął długoletni mieszkaniec siedemnastowiecznego Iranu, Rapha l du Mans, zapewniały Irańczykom damagh, dawały im "kopa", wprawiały ich w dobry nastrój. Śledząc ich historyczną trajektorię i rolę, jaką odegrały we wczesnonowożytnym społeczeństwie irańskim (1500-1900), Rudi Matthee robi ważny krok w rozszerzaniu współczesnych debat na temat roli narkotyków i używek w kształtowaniu współczesnego Zachodu.
Jednocześnie panoramiczny i bogaty w szczegóły, The Pursuit of Pleasure bada zarówno środki odurzające znane od czasów starożytnych - wino i opiaty - jak i używki wprowadzone później - tytoń, kawę i herbatę - z wielu punktów widzenia. Łączy produkcję, handel i konsumpcję, aby ujawnić siły stojące za rozprzestrzenianiem się i popularnością tych artykułów konsumpcyjnych, pokazując, jak Irańczycy dostosowali je do własnych potrzeb i gustów oraz zintegrowali je z codziennym życiem.
Ponadto Matthee wykorzystuje substancje psychoaktywne jako portal do szerszych kwestii w historii Iranu - przede wszystkim napięcia między przywództwem religijnym a świeckim. W obliczu rzeczywistości irańscy szyici przymykali oko na zażywanie narkotyków, o ile pozostawało ono w zamkniętych pomieszczeniach i nie zagrażało porządkowi społecznemu. Duża część tej elastyczności pozostaje widoczna pod bezkompromisową powierzchownością obecnej Republiki Islamskiej.
