Pogoń za nienaruszonym umysłem: jak osoby z poważnymi zaburzeniami autystycznymi i niepełnosprawne intelektualnie zostały wykluczone z debat, które mają na nie największy wpływ

Opinie czytelników

Książka jest naukową eksploracją wyzwań stojących przed osobami ze znacznym autyzmem i niepełnosprawnością intelektualną, opowiadając się za potrzebą lepszego wsparcia i zrozumienia w społeczeństwie. Autor krytykuje współczesną politykę i postrzeganie społeczne, które pomijają realia tych niepełnosprawności, podkreślając szkodliwe skutki zakładania „nienaruszonego umysłu” w społeczności osób niepełnosprawnych.

Książka jest dobrze zbadana i zapewnia dogłębną analizę kwestii związanych z ciężkim autyzmem i niepełnosprawnością intelektualną. Jest godna polecenia ze względu na ważne spostrzeżenia, mocne argumenty i zdolność autora do kwestionowania błędnych przekonań społecznych. Wielu czytelników uznało ją za wciągającą, pięknie napisaną i niezbędną do zrozumienia tej niedocenianej społeczności.

Niektórzy czytelnicy uznali ton książki za pedantyczny i trudny do odczytania ze względu na wybór języka autora, w tym powtarzające się użycie określonych terminów. Pojawiły się również krytyczne uwagi dotyczące perspektywy autorki, przy czym niektórzy uważali, że pani Lutz nieodpowiednio reprezentowała głosy osób niepełnosprawnych i że nie poruszyła ważnych aspektów, takich jak apraksja.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Chasing the Intact Mind: How the Severely Autistic and Intellectually Disabled Were Excluded from the Debates That Affect Them Most

Zawartość książki:

Kompleksowe wprowadzenie do koncepcji "nienaruszonego umysłu" i jej wpływu na politykę i praktykę dotyczącą niepełnosprawności.

Koncepcja nienaruszonego umysłu, po raz pierwszy opisana w pamiętniku z 2006 roku, odnosi się do idei, że wewnątrz każdego autystycznego dziecka znajduje się inteligentne, typowe dziecko czekające na wyzwolenie dzięki odpowiedniej diecie, właściwej interwencji terapeutycznej, właściwej kombinacji wsparcia i dostosowań. Sam sentyment nie jest nowy. Wyłaniający się w dużej mierze z teorii psychoanalitycznej sięgającej końca XIX wieku, nienaruszony umysł został później wzmocniony we wspomnieniach, w których rodzice pisali o swoich niestrudzonych wysiłkach na rzecz uwolnienia swoich dzieci z uścisku autyzmu. Chociaż koncepcja ta daje nadzieję rodzicom zdruzgotanym diagnozą dziecka, Amy Lutz twierdzi, że przyczyniła się ona również do powszechnego demontażu usług bardzo potrzebnych ciężko upośledzonym dzieciom i ich rodzinom.

W Chasing the Intact Mind Lutz śledzi historię koncepcji nienaruszonego umysłu, wyjaśniając, w jaki sposób wpływa ona na obecną politykę i praktykę dotyczącą osób z autyzmem. Lutz przedstawia historyczną analizę narracji o nienaruszonym umyśle i opisuje, w jaki sposób koncepcja ta - pierwotnie unikalna dla autyzmu - stała się podstawą obecnych debat w sercu praktyki i polityki dotyczącej niepełnosprawności intelektualnej i rozwojowej w Stanach Zjednoczonych, w tym bitew o zakłady pracy chronionej, opiekę prawną i ułatwioną komunikację. Lutz argumentuje, że koncentrowanie się na nieuszkodzonym umyśle i marginalizowanie osób z poważną niepełnosprawnością odtwarza historyczne wzorce dyskryminacji, które wiązały ludzką wartość z inteligencją, i że tylko poprzez zrobienie miejsca dla upośledzonego umysłu będziemy w stanie rozwiązać te trwające starcia - a także jeszcze większe pytania dotyczące osobowości, zależności i opieki.