Poezja jako doświadczenie

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Poetry as Experience

Zawartość książki:

Poezja jako doświadczenie Lacoue-Labarthe'a podejmuje kwestię języka lirycznego, który nie byłby wyrazem subiektywności. Analizując historyczną pozycję poezji Paula Celana, Lacoue-Labarthe definiuje podmiot jako zasadę, która zakłada, organizuje i zabezpiecza zarówno poznanie, jak i działanie - zasadę, która w XX wieku przekształciła się, najbardziej gwałtownie, w figurę nie tylko dominacji, ale także eksterminacji wszystkiego, co inne niż ona sama.

Ten na wskroś uniwersalny, abstrakcyjny i ostatecznie samobójczy podmiot eliminuje wszelkie doświadczenie, z wyjątkiem wyjątkowości doświadczenia pustki. Ale to, co pozostaje, jak podkreślał Paul Celan, to resztka dla samego głosu lirycznego: Singbarer Rest. Szczegółowe analizy Lacoue-Labarthe'a dwóch decydujących wierszy Celana, "Tubingen, Janner" i "Todtnauberg" - jednego będącego odpowiedzią na Holderlina, drugiego na Heideggera - oraz jego wytrwała lektura "Meridianu" przedstawiają wiersz Celana o pojedynczości jako ruchu na granicy i poza granicą uogólnionego doświadczenia, tj, jako doświadczenie, przemierzanie niebezpiecznego pola, w którym język nie dominuje już nad niczym, ale raczej upamiętnia pustkę pojęć i upadek konstytutywnych mocy podmiotu.

Dla Lacoue-Labarthe'a poezja po Zagładzie, poezja obnażonej pojedynczości, nie jest już poezją, która odpowiadałaby pojęciu podmiotu - ani, co za tym idzie, pojęciu poezji - ale jest raczej językiem deceptu. Tylko rozczarowując się heroicznym językiem poezji idealistycznej i mitologiczno-ontologicznymi tendencjami filozofii, poezja Celana może zachować możliwość innej historii, innej przyszłości.