Podręcznik operacyjny Apollo Dodatkowa jednostka mobilności pojazdów

Opinie czytelników

Książka zapewnia szczegółowe i wnikliwe spojrzenie na program Apollo i jego skafandry kosmiczne, co czyni ją cennym źródłem dla entuzjastów, choć może nie spodobać się zwykłym czytelnikom.

Świetny wgląd w program Apollo, szczegółowe opisy komponentów i systemów skafandrów kosmicznych, pouczające ilustracje.

Skierowana bardziej do entuzjastów; może być nudna dla zwykłych czytelników.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Apollo Operations Handbook Extra Vehicular Mobility Unit

Zawartość książki:

Skafandry A7L i A7LB, będące wynikiem osiemnastu lat projektowania i badań, służyły podczas misji Apollo, Skylab i Apollo-Soyuz. Zaprojektowany przez International Latex Corporation (ILC) Dover i wyposażony w plecak podtrzymujący życie dostarczony przez Hamilton Standard, A7L posiadał chłodzoną wodą bieliznę, wewnętrzną niebieską warstwę ciśnieniową i wytrzymały biały nylonowy kadłub zewnętrzny.

Po katastrofalnym pożarze Apollo I, ILC wyprodukowało wersję wykorzystującą tkaninę beta, która jest ognioodporna do 650 stopni Celsjusza. Podczas misji Apollo używano dwóch podstawowych wersji kombinezonu: konfiguracji EV A7L dla pilota modułu dowodzenia (CMP), która zapewniała niskie ciśnienie i ochronę przeciwpożarową, a także ochronę podczas EVA w wolnej przestrzeni, oraz konfiguracji EV A7L PGA, która zapewniała dodatkową ochronę przed środowiskiem powierzchni Księżyca. W misjach Apollo 7-14 wykorzystano konstrukcję A7L, która zapewniała sześć godzin podstawowego i trzydzieści minut awaryjnego podtrzymywania życia.

Dłuższe misje "J" 15, 16 i 17 wykorzystywały kombinezon A7LB, który wydłużał podstawowe podtrzymywanie życia o godzinę, a także posiadał dodatkowe stawy ułatwiające obsługę pojazdu księżycowego. CMP w tych misjach nosili kombinezony A7LB oparte na serii H A7L, ponieważ musieli wykonywać EVA, aby pobrać film z modułu instrumentów naukowych w "głębokiej przestrzeni".

Zmodyfikowane kombinezony A7LB były również używane podczas misji Skylab i Apollo-Soyuz. Stworzony przez NASA w 1968 r. i poprawiony w 1971 r.

na potrzeby misji Apollo 15, 16 i 17, podręcznik ten wyjaśnia jednostkę mobilności pozapojazdowej, jej podsystemy, akcesoria i działanie, a także procedury awaryjne. Pierwotnie wydrukowany w dwóch tomach przez NASA, niniejsza wersja zawiera oba w jednej książce.