Opinie czytelników
Podsumowanie:„Set the World on Fire” dr Keishy Blain to wysoko ceniona eksploracja czarnego nacjonalizmu i kluczowych ról odgrywanych przez czarne kobiety w tych ruchach od czasów po I wojnie światowej po współczesną erę praw obywatelskich. Książka jest chwalona za oryginalną perspektywę, rygorystyczne badania i wciągający styl narracji, który podkreśla wcześniej pomijany wkład kobiet w czarny nacjonalizm. Zapewnia intersekcjonalne spojrzenie, które rzuca wyzwanie tradycyjnym narracjom historycznym i podkreśla złożoność ról kobiet w różnych ideologiach politycznych.
Zalety:⬤ Oryginalne spojrzenie na role czarnoskórych kobiet w nacjonalizmie.
⬤ Dobrze zbadane przy użyciu wcześniej zapomnianych źródeł.
⬤ Przejrzysty i wciągający styl pisania.
⬤ Podkreśla intersekcjonalność aktywizmu.
⬤ Zapewnia kompleksową historiografię, która rzuca wyzwanie tradycyjnym narracjom.
⬤ Przystępna dla czytelników niezaznajomionych z historią czarnej kultury.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać temat za skomplikowany, jeśli nie mają wcześniejszej wiedzy na temat czarnego nacjonalizmu lub ruchów feministycznych.
⬤ Książka może poruszać trudne tematy, takie jak partnerstwo z przywódcami białej supremacji, które niektórzy czytelnicy mogą uznać za niewygodne.
(na podstawie 10 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Set the World on Fire: Black Nationalist Women and the Global Struggle for Freedom
Zawartość książki:
W 1932 roku Mittie Maude Lena Gordon przemawiała do tłumu czarnoskórych mieszkańców Chicago na starym ringu bokserskim Jacka Johnsona, zbierając ich poparcie dla emigracji do Afryki Zachodniej. W 1937 r. Celia Jane Allen udała się do Jim Crow Mississippi, aby zorganizować czarnych pracowników wiejskich wokół czarnych nacjonalistów. Pod koniec lat czterdziestych, ze swojego domu w Kingston na Jamajce, Amy Jacques Garvey rozpoczęła szeroko zakrojoną kampanię pisania listów w obronie ustawy o Wielkiej Liberii, która miała przenieść 13 milionów czarnoskórych Amerykanów do Afryki Zachodniej.
Gordon, Allen i Jacques Garvey - a także Maymie De Mena, Ethel Collins, Amy Ashwood i Ethel Waddell - są częścią pomijanej i niedocenianej grupy czarnych kobiet, które zajmują centralne miejsce w Set the World on Fire, pierwszej książce badającej, w jaki sposób czarne nacjonalistki angażowały się w politykę krajową i globalną od początku XX wieku do lat sześćdziesiątych XX wieku. Historycy epoki zazwyczaj przedstawiają okres między ruchem Garveya z lat dwudziestych XX wieku a ruchem Black Power z lat sześćdziesiątych XX wieku jako okres słabnącego aktywizmu czarnych nacjonalistów, ale Keisha N. Blain zmienia Wielki Kryzys, II wojnę światową i wczesną zimną wojnę jako znaczące epoki czarnych nacjonalistów - a zwłaszcza czarnych nacjonalistycznych kobiet - fermentu.
W Chicago, Harlemie i delcie Missisipi, od Wielkiej Brytanii po Jamajkę, kobiety te budowały sojusze z kolorowymi ludźmi na całym świecie, agitując na rzecz praw i wyzwolenia czarnych ludzi w Stanach Zjednoczonych i całej afrykańskiej diasporze. Jako pragmatyczne aktywistki stosowały wiele strategii i taktyk protestu, łączyły liczne ideologie religijne i polityczne oraz zawierały nieprawdopodobne sojusze w walce o wolność. Opierając się na wielu wcześniej niewykorzystanych źródłach, w tym gazetach, dokumentach rządowych, pieśniach i poezji, Set the World on Fire podkreśla elastyczność, zdolność adaptacji i eksperymentowania czarnych liderek, które domagały się równego uznania i uczestnictwa w globalnym społeczeństwie obywatelskim.
