Suspicious Readings of Joyce's Dubliners
Ponieważ historie w Dublińczykach Jamesa Joyce'a wydają się funkcjonować jako modele fikcji, są one w stanie zastąpić fikcję w ogóle, ponieważ są w stanie uczynić działanie tekstów wyraźnym i widocznym. Historie Joyce'a robią to poprzez prowokowanie sceptycyzmu w obliczu ich opowiadania. Ich narracyjna niewiarygodność - wytwarzana przez dziwne luki, pominięte sceny i mylące podpowiedzi narracyjne - wzbudza podejrzenia i zobowiązuje czytelnika do nieufności wobec tego, jak i dlaczego historia jest opowiadana.
W rezultacie czytelnik jest zmuszony do przyjrzenia się temu, co zostało ukryte, pominięte lub niewypowiedziane, co często prowadzi do interpretacji sprzecznych z tym, co powierzchnia narracyjna sugeruje na temat postaci i wydarzeń. Strategia Margot Norris w jej analizie opowiadań w Dublińczykach polega na odmowie przyjęcia głosu narracji za pewnik i założeniu, że każda autorska decyzja o włączeniu lub wykluczeniu lub przedstawieniu w określony sposób może być odczytana jako umotywowana. Suspicious Readings of Joyce's Dubliners analizuje tekst pod kątem przeciwwskazań i opiera się na społecznym kontekście pisania, aby zaoferować odczytanie z różnych perspektyw teoretycznych.
Suspicious Readings of Joyce's Dubliners poświęca rozdział każdemu z piętnastu opowiadań w Dublińczykach i pokazuje, w jaki sposób każde z nich stawia czytelnika przed wyzwaniem interpretacyjnym i intelektualną przygodą. Odczytuje „Spotkanie”, „Dwóch galantów”, „Bolesną sprawę”, „Matkę”, „Pensjonat” i „Łaskę” na zupełnie nowe sposoby - sposoby, które ujawniają, że pisarstwo Joyce'a jest jeszcze bardziej błyskotliwe, bardziej ekscytujące i bardziej poważnie nastawione na kwestie moralne i polityczne, niż myśleliśmy.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)