Początki kreatywności

Opinie czytelników

Recenzje książki E.O. Wilsona „The Origins of Creativity” są zróżnicowane. Podczas gdy wielu chwali jej wgląd w relacje między naukami ścisłymi i humanistycznymi, a także wciągający styl pisania Wilsona, inni krytykują książkę za wprowadzanie w błąd co do jej tytułu i treści. Niektórzy czytelnicy uważają ją za prowokującą do myślenia, podczas gdy inni uważają, że brakuje jej głębi w odniesieniu do rzeczywistych źródeł kreatywności.

⬤ Wciągający i błyskotliwy styl
⬤ oferuje fascynujący wgląd w połączenie wiedzy naukowej i humanistycznych dociekań
⬤ zachęca do krytycznego myślenia
⬤ dobrze poinformowany przez rozległe doświadczenie Wilsona w biologii
⬤ zapewnia unikalną perspektywę na pochodzenie kreatywności
⬤ uważany za inspirujący i przyjemny przez wielu czytelników.

⬤ Niektóre sekcje są powtarzalne lub anegdotyczne
⬤ postrzegane jako błądzenie i brak skupienia się na faktycznych źródłach kreatywności
⬤ niektórzy czytelnicy uważają, że jest to bardziej krytyka nauk humanistycznych niż merytoryczna eksploracja kreatywności
⬤ tytuł jest mylący
⬤ niektórzy twierdzą, że nie oferuje poważnej dyskusji na główny temat.

(na podstawie 52 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Origins of Creativity

Zawartość książki:

„Intelektualny bohater... Wspaniały celebrans nauki we wszystkich jej przejawach” Ian McEwan.

„Wielki następca Darwina” Jeffrey Sachs.

Legendarny biolog Edward O. Wilson oferuje swoją najbardziej filozoficznie dociekliwą pracę do tej pory.

„Kreatywność jest unikalną i definiującą cechą naszego gatunku; a jej ostatecznym celem jest samorozumienie” - rozpoczyna Edward Wilson obszerną analizę nauk humanistycznych i ich relacji z naukami ścisłymi. Badając tak różne dziedziny, jak paleontologia, biologia ewolucyjna i neuronauka, Wilson pokazuje, że ludzka kreatywność rozpoczęła się nie 10 000 lat temu, jak od dawna zakładaliśmy, ale ponad 100 000 lat temu w epoce paleolitu. Opisując ewolucję kreatywności od naczelnych do ludzi, Wilson pokazuje, w jaki sposób nauki humanistyczne, w dużej mierze pobudzone przez wynalezienie języka, odegrały wcześniej niezbadaną rolę w definiowaniu naszego gatunku. Eksplorując zaskakującą gamę kreatywnych przedsięwzięć - instynkt tworzenia ogrodów; użycie metafor i ironii w mowie; lub moc muzyki i śpiewu - Wilson proponuje transformacyjne „trzecie oświecenie”, w którym połączenie nauki i nauk humanistycznych pozwoli nam uzyskać głębsze zrozumienie ludzkiej kondycji i tego, jak ostatecznie powstała.