
In Praise of Nonsense: Kant & Bluebeard
Ludwig Tieck w napisanej w 1797 roku przeróbce słynnej baśni Charlesa Perraulta o Błękitnobrodym (1697) wyraźnie twierdzi, że jest to „arabeskowa” książka „pozbawiona sensu i spójności”.
Uważna lektura tej kapryśnej narracji, oparta na teorii Kanta na temat tego, co to znaczy produkować nonsens, ujawnia specyficznie romantyczny rodzaj nonsensu.