Ocena:
Książka zapewnia dogłębną i fascynującą eksplorację średniowiecznych rękopisów, w szczególności Księgi Godzin, chwaloną za wciągający styl pisania i pouczającą treść. Jednak czytelnicy zauważyli znaczące wady, zwłaszcza w jakości druku i brakujących ilustracjach, które umniejszają ogólne wrażenia.
Zalety:⬤ Dogłębny i pouczający opis średniowiecznych manuskryptów
⬤ wciągający i swobodny styl pisania
⬤ poprawia zrozumienie Księgi Godzin
⬤ odpowiedni dla czytelników zainteresowanych historią średniowiecza i kulturą manuskryptów.
⬤ Znaczące wady druku, w tym brakujące strony i ilustracje
⬤ nie spełnia reklamowanej liczby stron
⬤ poleganie na ilustracjach sprawia, że te pominięcia są szczególnie problematyczne.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Piety in Pieces: How Medieval Readers Customized their Manuscripts
Średniowieczne manuskrypty były odporne na starzenie się. Wykonywane przez wysoko wyspecjalizowanych rzemieślników (skrybów, iluminatorów, introligatorów) przy użyciu pracochłonnych procesów z wykorzystaniem ekskluzywnych, a czasem egzotycznych materiałów (pergamin wykonany z dziesiątek lub setek skór, atramenty i farby wykonane z cennych minerałów, zwierząt i roślin), książki były drogie i trwałe. Zwykle przeżywały swoich właścicieli. Zamiast wyrzucać je, gdy zostały zastąpione, właściciele książek znaleźli sposoby na aktualizację, zmianę i recykling książek lub ich części.
Działania te przyspieszyły w XV wieku. Większość manuskryptów wykonanych przed 1390 r. była wykonywana na zamówienie i dla konkretnego klienta, ale te wykonane po 1390 r. (zwłaszcza księgi godzin) były coraz częściej wytwarzane na otwartym rynku, na którym producent nie był w bezpośrednim kontakcie z nabywcą. Zwiększona wydajność doprowadziła do powstania bardziej ogólnych produktów, których właściciele byli zmotywowani do personalizacji. Doprowadziło to również do większej ilości pustego pergaminu w książce, na przykład grzbietów wstawionych miniatur i pustych końców elementów tekstowych. Nabywcy książek pod koniec XIV i przez cały XV wiek nadal trzymali się starych konotacji manuskryptów - że były to luksusowe przedmioty wykonane na zamówienie - nawet gdy produkcja stała się bezosobowa.
Właściciele konsekwentnie kupowali książki wykonane na otwarty rynek, a następnie personalizowali je, wypełniając puste miejsca, a nawet dodając później więcej elementów. W ten sposób otrzymywali przystępny cenowo produkt, który wciąż pachniał luksusem i spełniał ich indywidualne potrzeby. Utrzymywali oni starsze księgi w obiegu poprzez wprowadzanie do nich poprawek, dołączali elementy do ogólnych ksiąg, aby uczynić je bardziej istotnymi i wartościowymi, a także dodawali nowe modlitwy z rosnącymi odpustami w miarę zmian w kulturze zbawienia.
Rudy rozważa sposoby, w jakie właściciele książek dostosowywali zawartość swoich książek, od najprostszych (dodanie marginalnej notatki, wszycie zasłony) do najbardziej złożonych (rozebranie książki na części, ozdobienie jej elementów malowanymi dekoracjami, dodanie większej liczby ćwiartek pergaminu). Dokonując niekiedy ekstremalnych zmian, właściciele książek utrzymywali ich modę i emocjonalne znaczenie. Niniejsze studium bada przecięcie kodykologii i ludzkich pragnień.
Rudy pokazuje, jak zwiększona modularyzacja produkcji książek doprowadziła do większej standaryzacji, ale także do większych możliwości personalizacji. Pyta: Jakie właściwości miały rękopisy pergaminowe, których brakowało książkom drukowanym? Jakie są wzajemne powiązania między technologią, wydajnością, utratą umiejętności i standaryzacją?
