Płonący wielki dom: Historia irlandzkiego wiejskiego domu w czasach wojny i rewolucji

Opinie czytelników

Recenzje książki odzwierciedlają mieszankę podziwu dla jej dogłębnych badań i krytyki jej prezentacji. Czytelnicy doceniają szczegółowy opis ważnego okresu historycznego, ale wyrażają obawy dotyczące braku organizacji i edycji, co umniejsza wrażenia z lektury.

Dobrze zbadana, bardzo szczegółowa, napisana z werwą, zapewnia dobrą relację z walki o niepodległość Irlandii, przystępną nawet dla osób niezaznajomionych z irlandzką historią.

Wymaga lepszej redakcji, aby poprawić błędy i strukturę zdań, chaotyczną prezentację informacji, ciągłe powtarzanie punktów i może skorzystać z bardziej zorganizowanego formatu.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Burning the Big House: The Story of the Irish Country House in a Time of War and Revolution

Zawartość książki:

Trzymająca w napięciu historia burzliwego niszczenia irlandzkich rezydencji wiejskich, obejmująca rewolucyjne lata 1912-1923.

Podczas irlandzkiej rewolucji prawie trzysta wiejskich domów zostało doszczętnie spalonych. Te „wielkie domy” były potężnymi symbolami podboju, plantacji i ucisku kolonialnego, a także zostały uwikłane w walkę o niepodległość i konflikt między arystokracją a tymi, którzy domagali się dostępu do większej ilości ziemi. Ogołocone z najważniejszych artefaktów, większość domów nigdy nie została odbudowana, a ruiny takie jak Summerhill stały niczym upiorne postacie przez kolejne pokolenia.

Terence Dooley oferuje unikalne spojrzenie na irlandzką rewolucję, badając walki o ziemię, wpływ Wielkiej Wojny i dlaczego wiejskie rezydencje klasy ziemiańskiej stały się tak symbolicznym celem dla republikanów w tym okresie. Dooley szczegółowo opisuje szokująco nagłe akty okupacji i zniszczenia - w tym żołnierzy używających Rembrandta jako tarczy do rzutek - i przywołuje radość odczuwaną przez rewolucjonistów po zajęciu tych wielkich domów i widocznym obaleniu ustalonego porządku.