Ocena:
Książka przedstawia ambitną eksplorację platonizmu i fikcjonalizmu, z różnymi reakcjami czytelników. Podczas gdy niektórzy doceniają jasność argumentów autora i uważają, że temat jest wciągający, inni krytykują autora za zbyt ambitne i pozbawione głębi w niektórych obszarach. Odbiór jest mieszany, niektórzy czują się nieprzekonani do pozycji autora, a inni chwalą elegancję pisania.
Zalety:Autor jasno formułuje swoje argumenty i porusza złożone kwestie filozoficzne, w szczególności dotyczące platonizmu i fikcjonalizmu. Niektórzy czytelnicy uznali ją za pouczającą lekturę i chwalili elokwencję pisania, polecając ją wysoko.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają, że podejście autora jest zbyt ambitne i brakuje mu głębi w niektórych badaniach. Inni czują się nieprzekonani do głównej tezy i wspominają o błędach w argumentach, szczególnie w odniesieniu do nominalizacji mechaniki kwantowej. Krytykowany jest również język używany do omawiania pojęć filozoficznych.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Platonism and Anti-Platonism in Mathematics
W tej zręcznej i energicznej książce Mark Balaguer wykazuje, że nie ma dobrych argumentów za lub przeciw matematycznemu platonizmowi (tj. poglądowi, że abstrakcyjne lub nie przestrzenno-czasowe obiekty matematyczne istnieją, a teorie matematyczne są opisami takich obiektów). Balaguer czyni to poprzez ustalenie, że zarówno platonizm, jak i anty-platonizm są pozycjami możliwymi do obrony. W części I pokazuje, że ten pierwszy jest możliwy do obrony poprzez wprowadzenie nowej wersji platonizmu, którą nazywa pełnokrwistym platonizmem (FBP). Argumentuje, że jeśli platonicy popierają FBP, mogą rozwiązać wszystkie problemy tradycyjnie związane z ich poglądem, w szczególności dwa problemy Benacerrafa (tj. problem epistemologiczny i problem nie-jedności).
W części II Balaguer broni antyplatonizmu (w szczególności fikcjonalizmu matematycznego) przed różnymi atakami, wśród których głównym jest argument z niezbędności Quine'a-Putnama. Wersja fikcjonalizmu Balaguera wykazuje podobieństwa do wersji Hartry'ego Fielda, ale argumenty używane przez Balaguera do obrony tego poglądu są bardzo różne. Części I i II tej książki razem wzięte jasno pokazują, że nie mamy żadnego dobrego argumentu za lub przeciw platonizmowi.
W części III Balaguer rozszerza swoje wnioski, argumentując, że nie chodzi tylko o to, że nie mamy obecnie żadnego dobrego argumentu za lub przeciw platonizmowi, ale że nigdy nie moglibyśmy mieć takiego argumentu, a nawet, że nie ma żadnego faktu co do tego, czy platonizm jest poprawny (tj. czy istnieją jakiekolwiek abstrakcyjne obiekty).
Ta przejrzyście i przystępnie napisana książka otwiera nowe możliwości w obszarze, którym się zajmuje, i stanowi istotną lekturę zarówno dla specjalistów, jak i wszystkich zainteresowanych filozofią matematyki lub metafizyką w ogóle.
