Plagiarism and Literary Property in the Romantic Period
W serii artykułów opublikowanych w Tait's Magazine w 1834 roku Thomas DeQuincey skatalogował cztery potencjalne przypadki plagiatu w twórczości swojego przyjaciela i literackiego konkurenta Samuela Taylora Coleridge'a. Oskarżenia DeQuincey'a i kontrowersje, jakie wywołały, do dziś kształtują reakcje czytelników na twórczość takich pisarzy jak Coleridge, Lord Byron, William Wordsworth i John Clare.
Ale co plagiat oznaczał jakieś dwieście lat temu w Wielkiej Brytanii? O co toczyła się gra, gdy na początku XIX wieku autorzy stawiali sobie nawzajem takie zarzuty? Jak zmieniłyby się te sprawy, gdybyśmy mieli oceniać tych pisarzy według standardów ich własnego narodowego momentu? I co nasza moralna inwestycja w plagiat mówi nam o nas samych i o naszym związku z romantycznym mitem autorstwa? W książce Plagiarism and Literary Property in the Romantic Period Tilar Mazzeo przedstawia historyczną dyskusję na temat plagiatu w późnym XVIII i wczesnym XIX wieku i pokazuje, że miała ona niewiele wspólnego z naszym obecnym rozumieniem tego terminu.
Książka oferuje gruntowną ponowną ocenę roli zapożyczeń, przywłaszczeń tekstowych i mistrzostwa narracyjnego w brytyjskiej literaturze romantycznej oraz zapewnia nowy obraz tego okresu i jego głównych konkursów estetycznych. Przede wszystkim Mazzeo rzuca wyzwanie niemal wyłącznemu współczesnemu skojarzeniu romantyzmu z oryginalnością i na nowo przygląda się niektórym z najbardziej znanych dzieł tego okresu oraz otaczającym je kontrowersjom.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)