Pity the Reader: O pisaniu stylem

Opinie czytelników

Książka „Pity the Reader” autorstwa Suzanne McConnell bada nauki Kurta Vonneguta na temat pisania poprzez połączenie anegdot, cytatów i spostrzeżeń z jego życia, oferując unikalną perspektywę zarówno dla pisarzy, jak i fanów Vonneguta. Podczas gdy wielu czytelników uważa ją za wnikliwą i inspirującą, niektórzy zauważają, że brakuje w niej praktycznych porad dotyczących pisania i może rozczarować tych, którzy szukają ustrukturyzowanych wskazówek.

Książka jest chwalona za zabawny i wciągający styl, wypełniony dowcipem i mądrością Vonneguta. Czytelnicy doceniają osobiste anegdoty, cenne spostrzeżenia i sposób, w jaki McConnell płynnie łączy biografię z poradami dotyczącymi pisania. Książka jest uważana za zachwycający hołd dla Vonneguta, dzięki czemu jest przyjemna dla fanów, a także pomocna dla początkujących pisarzy.

Krytycy wskazują, że w książce brakuje praktycznych porad dotyczących pisania, a niektórzy uważają ją za powtarzalną i wypełnioną długimi cytatami. Niektórzy czytelnicy oczekiwali bardziej tradycyjnego przewodnika po pisaniu, a nie połączenia biografii i filozofii, co doprowadziło do rozczarowania. Dodatkowo, narracja audiobooka spotkała się z negatywnymi opiniami, a niektórzy uznali ją za irytującą.

(na podstawie 69 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Pity the Reader: On Writing with Style

Zawartość książki:

Kurt Vonnegut zwykł mawiać: „Praktykowanie jakiejś formy sztuki jest sposobem na rozwój duszy”. Po wypowiedzeniu tych słów wykrzywiał usta w śliwkowy grymas, ponieważ wierzył, że ta idea jest bardzo ważna. Pity the Reader jest ucieleśnieniem tej idei, książką o pisaniu i życiu oraz o tym, dlaczego te dwie rzeczy idą w parze. Zawiera rzadkie zdjęcia i reprodukcje, relację Vonneguta jego własnymi słowami o tym, jak został pisarzem i dlaczego ma to znaczenie, a także wcześniej nieopowiedziane historie Vonneguta jako nauczyciela i przyjaciela.

Okazuje się, że był hojny aż do błędu w pisaniu uczniów, idiosynkratyczny, nieco torturowany i zawsze kreatywny jako nauczyciel, a tutaj w tej książce ten portret staje się naszą bramą do poznania Kurta Vonneguta lepiej niż kiedykolwiek wcześniej jako człowieka.

Vonnegut wspomina, że jego ulubionym dziełem sztuki spośród wszystkich, które jego dzieci stworzyły „do tej pory”, jest list, który jego córka Nanette napisała do niezadowolonego klienta, po tym, jak dręczył nową kelnerkę w restauracji, w której właśnie zaczęła pracować, a następnie dzieli się z nami tym listem. W ten sposób ilustruje swoją pierwszą zasadę pisarską: „Znajdź temat, na którym ci zależy”. Ta książka jest pełna takich rzadkich, pouczających momentów, które składają się na coś wyjątkowego. Naprawdę szkoda czytelnika.