Pismo, rytuał i pamięć kulturowa w starożytnym świecie

Opinie czytelników

Książka Assmanna oferuje złożoną i wnikliwą analizę pamięci kulturowej, rysując powiązania między starożytnym Egiptem, Izraelem i Grecją, jednocześnie omawiając szersze teorie pamięci. Jest chwalona za głębię teoretyczną i innowacyjne perspektywy, ale jest krytykowana za ograniczone skupienie geograficzne i niektóre przestarzałe studia przypadków.

Książka zapewnia erudycyjne i fascynujące teoretyczne badania pamięci kulturowej, z silnym naciskiem na starożytny Egipt. Prezentuje cenne spostrzeżenia na temat roli pamięci w tożsamości kulturowej, poparte obszernymi badaniami naukowymi. Format e-booka jest funkcjonalny i przystępny cenowo, co zwiększa jego dostępność.

Niektóre studia przypadków, szczególnie te związane z Mezopotamią i Grecją, są uważane za mniej przekonujące, a studium przypadku Izraelitów jest postrzegane jako przestarzałe. Książka koncentruje się głównie na Bliskim Wschodzie, co może ograniczać jej atrakcyjność dla osób zainteresowanych innymi starożytnymi kulturami, takimi jak indyjska, chińska czy perska.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Writing, Ritual and Cultural Memory in the Ancient World

Zawartość książki:

Teraz dostępna dla anglojęzycznej publiczności, książka ta przedstawia przełomową teoretyczną analizę pamięci, tożsamości i kultury.

Bada, w jaki sposób kultury pamiętają, argumentując, że ludzka pamięć istnieje i jest przekazywana na dwa sposoby, a mianowicie w interakcjach międzyludzkich oraz w zewnętrznych systemach notacji, takich jak pismo, które mogą obejmować pokolenia. Dr Assmann definiuje dwie teoretyczne koncepcje pamięci kulturowej, rozróżniając między długoterminową pamięcią społeczeństw, która może obejmować do 3000 lat, a pamięcią komunikacyjną, która jest zwykle ograniczona do 80-100 lat.

Stosuje te ramy teoretyczne do studiów przypadków czterech konkretnych kultur, ilustrując konteksty funkcji i konkretne osiągnięcia, w tym państwo, prawo międzynarodowe, religię i naukę. Ostatecznie jego badania pokazują, że pamięć nie jest po prostu środkiem do przechowywania informacji, ale raczej siłą, która może kształtować tożsamość kulturową i umożliwiać kulturom kreatywne reagowanie zarówno na codzienne wyzwania, jak i katastrofalne zmiany.