Oryginalny tytuł:
Writing and the Revolution: Venezuelan Metafiction 2004-2012
Zawartość książki:
W przeciwieństwie do najnowszych teorii "globalnej" powieści latynoamerykańskiej, niniejsza książka ukazuje trwałe znaczenie tego, co narodowe we współczesnej wenezuelskiej fikcji, argumentując, że badane powieści są odpowiedzią zarówno na nacjonalistyczną i populistyczną politykę kulturalną rewolucji boliwariańskiej, jak i na literacką izolację Wenezueli.
Ta ostatnia wynika z czynników, w tym spuścizny boomu i historycznie niskiego poziomu emigracji z Wenezueli. Opierając się na teoriach metafikcji i intertekstualności, książka ta zapewnia uważną lekturę ośmiu powieści opublikowanych między 2004 r.
(rok, w którym powołano pierwszego ministra kultury) a 2012 r. (ostatni pełny rok życia prezydenta Ch veza), odnosząc te powieści do kontekstu ich produkcji. Każdy rozdział bada sposób, w jaki powieści te zastanawiają się nad pisarstwem, począwszy od bohaterów jako czytelników i pisarzy w różnych kontekstach, poprzez pojawienie się prawdziwych pisarzy, eksperymenty ze stylem i kulturą popularną, a skończywszy na kwestionowaniu granic między fikcją a rzeczywistością.
Ta analiza literacka uzupełnia nadrzędne badania nad rewolucją boliwariańską, oferując wgląd w to, jak polityka i praktyki boliwariańskie wpływają na ludzi na poziomie indywidualnym, emocjonalnym i twórczym. W tym kontekście autorefleksyjne narracje zapewniają ich autorom formę politycznej sprawczości.
