Pisane niewidzialnym atramentem: Wybrane opowiadania

Opinie czytelników

Recenzje prezentują zróżnicowany wachlarz opinii na temat książki „Invisible Ink”, z których niektóre chwalą jej surową szczerość, a inne krytykują jej jednoznaczność i postrzegany brak spójności. Książka jest znana ze swojej seksualnie naładowanej treści, która może być albo potężna, albo przesadna, w zależności od perspektywy czytelnika.

Potężna, surowa seksualna szczerość, intensywne i prowokujące, fascynujące i odkrywcze eseje, niektórzy czytelnicy uznali ją za inspirującą i doskonałą lekturę.

Zbyt jednoznaczne seksualnie i skatologiczne dla niektórych czytelników, nierówne pod względem jakości i opisane jako w większości nieczytelne przez innych. Uznana za nieodpowiednią dla młodszych odbiorców i potencjalnie przytłaczającą dla przeciętnych czytelników.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Written in Invisible Ink: Selected Stories

Zawartość książki:

Opowiadania, które mapują rozwój artystyczny pisarza, napisane ze szczerością, dystansem i pasją.

Herv Guibert opublikował dwadzieścia pięć książek, zanim zmarł na AIDS w 1991 roku w wieku 36 lat. Twórca francuskiej "autofikcji" lat dziewięćdziesiątych, Guibert pisał z agresywną szczerością, dystansem i pasją, łącząc pisanie pamiętników, wspomnień i fikcji. Najbardziej znany z serii książek, które napisał w ostatnich latach swojego życia, opisujących jego współistnienie z chorobą, wywarł ogromny wpływ na wielu współczesnych pisarzy.

Pisane niewidzialnym atramentem przedstawia rozwój artystyczny pisarza, od jego najwcześniejszych tekstów - fragmentarycznych opowieści o queerowym pożądaniu - po niepokojąco fotorealistyczne opisy w Vice i autobiograficzne podróże w Singular Adventures. Propaganda Death, jego surowy, trzewiowy debiut, został zamieszczony w całości. Tom zamyka seria krótkich, przypominających klejnoty opowiadań skomponowanych pod koniec jego życia. Te anarchiczne i liryczne utwory zostały po raz pierwszy przetłumaczone na język angielski przez Jeffreya Zuckermana.

Od nocnych spotkań z nieznajomymi po udręczone relacje z przyjaciółmi, od ostrej sekwencji napisanej dla Rolanda Barthesa po czułe wezwanie Michela Foucaulta po jego śmierci, teksty te obnażają nieustępliwe obsesje Guiberta w miniaturze.