Dla przyjaciela, który nie uratował mi życia

Opinie czytelników

Recenzje książki prezentują złożoną mieszankę reakcji, podkreślając jej mocny i przejmujący obraz życia z AIDS, szczególnie poprzez doświadczenia autora, Herve Guiberta. Czytelnicy chwalą sposób pisania i głębię emocjonalną, zwracając uwagę zarówno na humor, jak i głęboki smutek treści. Znacząca krytyka dotyczy jednak formatu eBooka, który jest uważany za niekompatybilny z urządzeniami Kindle i trudny do odczytania. Niektórzy czytelnicy stwierdzili również, że pomimo wagi książki, niektóre jej części wydawały się nudne lub oderwane od rzeczywistości.

⬤ Pięknie napisana z głębokim emocjonalnym oddźwiękiem.
⬤ Szczery i mocny obraz życia z AIDS.
⬤ Skutecznie wykorzystuje humor i ironię.
⬤ Sugestywne i przejmujące anegdoty, które trafiają do czytelników.
⬤ Oferuje krytyczny wgląd w przyjaźnie i reakcję społeczności medycznej na AIDS.

⬤ Format eBooka jest źle zaprojektowany i niekompatybilny z wieloma urządzeniami.
⬤ Niektórzy uznali części narracji za nudne lub pozbawione empatii.
⬤ Niektórzy czytelnicy mieli trudności z nawiązaniem kontaktu z tekstem.
⬤ Problemy techniczne z edycją cyfrową były frustrujące dla użytkowników.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

To the Friend Who Did Not Save My Life

Zawartość książki:

Powieść, która z druzgocącą, mrocznie komiczną jasnością opisuje doświadczenia narratora związane ze zdiagnozowaniem u niego AIDS.

Wydana po raz pierwszy przez Gallimard w 1990 roku powieść "To the Friend Who Did Not Save My Life" opisuje, z druzgocącą, mrocznie komiczną jasnością, doświadczenie narratora, u którego zdiagnozowano AIDS. Guibert opisuje trzy miesiące z przedostatniego roku życia narratora, który po śmierci swojego przyjaciela Muzila chodzi od jednego znachora do drugiego, opisując postęp choroby i rejestrując reakcje swoich licznych przyjaciół.

Powieść wywołała skandal we francuskich mediach, które szybko zidentyfikowały Muzila jako bliskiego przyjaciela Guiberta, Michela Foucaulta. To the Friend stało się bestsellerem, a Guibert celebrytą. Guibert kontynuował dokumentowanie codziennych doświadczeń swojego ciała w serii powieści i pamiętników, w większości opublikowanych pośmiertnie. Od tego czasu "To the Friend" zyskało miano kultowego ze względu na swój intymny i szczery ton oraz fragmentaryczną i śliską formę. Jak zauważył Edmund White, "upodobanie Guiberta do groteski, przymus obrażania, w końcu daje mu niezbędny retoryczny polot, aby przekazać pełną, radosną grozę jego trudnej sytuacji". Walcząc o stworzenie języka dostosowanego do swojego cierpienia, Herv Guibert zyskał rozgłos i przypieczętował swoją reputację bezkompromisowej, transgresyjnej prozy.