Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Pilot Impostor” autorstwa Jamesa Hannahama jest opisywana jako niezwykle unikalne i doświadczalne dzieło, które łączy prozę, poezję i wizualizacje. Eksploruje tematy związane z jaźnią, świadomością i nierównościami społecznymi, czerpiąc inspirację z poezji Fernando Pessoa. Pisarstwo jest zarówno głębokie, jak i humorystyczne, oferując różnorodny zakres tematów, w tym politykę, katastrofy lotnicze i złożoność tożsamości.
Zalety:⬤ Unikalne i niezwykłe połączenie prozy, poezji i wizualizacji.
⬤ Prowokująca do myślenia eksploracja siebie, historii i kwestii społecznych.
⬤ Przepełniony humorem, który wzmacnia poważne tematy, nie osłabiając ich.
⬤ Wciągający i trzymający w napięciu styl narracji.
⬤ Pięknie napisana, atrakcyjna dla miłośników poezji i radykalnego pisania.
Wady:⬤ Niekonwencjonalny styl książki może być trudny do sklasyfikowania, co może zmylić niektórych czytelników.
⬤ Mieszanka gatunków (poezja, sztuka, filozofia) może nie spodobać się każdemu.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Pilot Impostor
Zawartość książki:
Zaskakująca, zmieniająca kształt książka prozatorska i obrazowa, która czerpie z nieoczekiwanej pary inspiracji - poezji Fernando Pessoi i historii katastrof lotniczych - by zbadać oszustów, politykę tożsamości, porażki przywództwa, przywilej nieudolności, handel niewolnikami i naturę świadomości.
Na początku 2017 roku, w samolocie z Wysp Zielonego Przylądka do Lizbony, autor i artysta wizualny James Hannaham zaczął czytać Pessoa & Co., angielskie tłumaczenie wybranych wierszy Fernando Pessoa autorstwa Richarda Zenitha. Było to dwa miesiące po wyborach prezydenckich Trumpa; podobnie jak wielu ludzi, myślał o niezdolności do służby i niepowodzeniach w przywództwie. Wyobraźmy sobie jego konsternację po odkryciu pierwszego wersu pierwszego wiersza w książce: "Nigdy nie hodowałem owiec, ale to tak, jakbym to robił".
Portugalczycy, zastanawiał się Hannaham, byli odpowiedzialni za zapoczątkowanie kolonializmu i handlu niewolnikami. Pessoa opublikował za życia jedną książkę w języku portugalskim, Mensagem, która składała się z peanów na cześć europejskich odkrywców. Wymyślił również około siedemdziesięciu pięciu alter ego, każde z unikalnym imieniem i stylem, na długo przed tym, jak aliasy i awatary stały się cechą współczesnej kultury.
Hannaham poczuł się zmuszony do zapoznania się z twórczością Pessoi. W Lizbonie rozpoczął praktykę czytania wierszy z antologii Zenith i odpowiadania na nie w dowolny sposób. Jednak jeszcze przed podróżą zafascynował się programem telewizyjnym Air Disasters, który w każdym odcinku opowiada o różnych katastrofach lotniczych. Te historie - a także tekstury i place miasta, które odwiedził - zaczęły rezonować z jego obawami i Pessoa, i trafiły do książki.
Poprzez swoje inspiracje i zestawienia oraz zwinne zmiany głosu i formy - od mema przez fikcję do aforyzmu, od zrzutu ekranu do liryki - książka prowadzi nas do przemyślenia najbardziej uniwersalnych pytań. Czym jest jaźń? Co utrzymuje jaźń - wieloraką, fragmentaryczną, performatywną, coraz bardziej kontrolowaną algorytmicznie, stale zagrożoną śmiercią - w kontakcie i w górze?
