Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje książki „The Beauty of Dusk” autorstwa Franka Bruni są w przeważającej większości pozytywne, chwaląc jego elokwentną prozę, głębię spostrzeżeń i umiejętność przekazywania głębokich tematów związanych ze stratą, cierpieniem i rozwojem osobistym. Wielu czytelników uważa książkę za podnoszącą na duchu i prowokującą do myślenia, doceniając refleksje autora na temat utraty wzroku i perspektywy innych osób zmagających się z podobnymi wyzwaniami. Jednak niektórzy krytycy wspominają o braku szczegółowej medycznej eksploracji jego stanu i uważają, że książka powtarza powszechne tematy motywacyjne bez wystarczającej głębi.
Zalety:⬤ Mistrzowski styl pisania i elokwentna proza
⬤ # Głęboki wgląd w ludzkie cierpienie i rozwój osobisty
⬤ # # Podnoszący na duchu i inspirujący przekaz
⬤ # # Prowokujące do myślenia refleksje na temat niepełnosprawności i akceptacji
⬤ # # Dobrze skonstruowane anegdoty i filozoficzne przemyślenia
⬤ Angażuje czytelników emocjonalnie i intelektualnie
⬤ Oferuje świeże spojrzenie na zwykłe radości pośród trudności.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy oczekiwali bardziej szczegółowej dyskusji medycznej na temat choroby oczu autora
⬤ # Niektórzy uznali, że tematy są powtarzalne lub zbyt znajome
⬤ # Kilka wzmianek o kontrowersyjnej postaci politycznej wydawało się nie na miejscu
⬤ # Niektórzy czytelnicy czuli, że niektóre historie lub odniesienia nie rezonują głęboko
⬤ # # Niektórzy uznali narrację za zbyt słodką lub uproszczoną.
(na podstawie 99 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Beauty of Dusk: On Vision Lost and Found
Zawartość książki:
Mądre i poruszające wspomnienia felietonisty New York Timesa i autora bestsellerów Franka Bruniego o starzeniu się, chorobie i optymizmie po częściowej utracie wzroku.
Pewnego ranka pod koniec 2017 roku felietonista New York Timesa Frank Bruni obudził się z dziwnie niewyraźnym widzeniem. Początkowo zastanawiał się, czy do jego prawego oka nie przedostała się jakaś maź. Nie była to jednak przelotna irytacja, ani niedogodność, którą dałoby się naprawić. W ciągu nocy rzadki udar odciął dopływ krwi do jednego z nerwów wzrokowych, czyniąc go funkcjonalnie ślepym na to oko - na zawsze. Wkrótce dowiedział się od lekarzy, że to samo zaburzenie może spustoszyć również jego lewe oko. Mógł całkowicie stracić wzrok.
W "The Beauty of Dusk" Bruni w przejmujący sposób opowiada o swoim przystosowaniu się do tej zniechęcającej rzeczywistości, medycznej i duchowej odysei, która wymagała nie tylko przewartościowania własnych priorytetów, ale także dotarcia do i zebrania mądrości od długoletnich przyjaciół i nowych znajomych, którzy poradzili sobie z własnymi traumami i cierpieniami.
Rezultatem jest przejmujące, dociekliwe i ostatecznie podnoszące na duchu badanie ograniczeń, które każdy z nas nieuchronnie napotyka, soczewek, przez które decydujemy się je oceniać i narzędzi, które mamy do wytrwania. Świat Bruniego rozmył się w jednym sensie, ale wyostrzył w innym. W obliczu nieoczekiwanych trudności czuł się bardziej błogosławiony niż kiedykolwiek wcześniej. Wizja została utracona. Była też wizja odnaleziona.
Doświadczył pierwszych prawdziwych przeczuć, że dzień nie jest wieczny, a światło nieubłaganie zanika. The Beauty of Dusk pokazuje czytelnikom, jak odnalazł w tym sens - i jak z radością podchodzić do starzenia się i śmiertelności.
